οταν ο κυκλος κλεινει,,,,αφηνει χναρια η σκια του

το " εμπυρη"εκανε τον κυκλο του....κι ετσι....χναρι γινεται

σχολια...( κι ειναι τα μονα που πραγματικα θελω να κρατησω....πολυτιμοι λιθοι για μενα...ΘΥΣΑΥΡΟΣ)

μεταφερθηκαν... στο.σκιας....χναρι

εκει πια....

σε σκιες επιλεγμενες...φωτεινες οπως λεει κι ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΠΥΡΟΥ.....

πεθαινοντας στην Παλαιστινη....

......"κι όπου ο άνθρωπος τον άνθρωπο γδύνεται."***Aggelos Spyrou


βουβοι...ασημαντοι και μονοι....
αφωνοι....ασφαλεις "εκ του καναπεως ακροατες"
τυφλοι.....απ΄το αιμα που σκεπασε τα ματια....
νεκροι....απο συνειδηση

πορευομαστε....



ΩΣ ΠΟΤΕ....ΑΡΑΓΕ;




AKOY...ΜΕΤΡΑ ΚΡΑΥΓΗ....

ΠΟΡΕΥΣΟΥ....

μια ευχη....ενα τραγουδι...μια αγκαλια....κι ενα μεγαλο Ευχαριστω.....ΣΕ ΣΑΣ

Χνούδι και δυσκολεύεται να πει το "σίγμα¨ που σιωπά ΄ σαν αγαπιέται...

ακουμπά λέξεις και μουσικές σε ομίχλης φόντο προσμονή σε ένα παγκάκι…με ινδιάνου σοφία με τυλίγει

κι ένας ουράνιος ήχος….ποιεί την μοναξιά....με ευμορφη λεξεων φορεσια την ντυνει...

εν λευκώ εστί η ίεση ψάλει και με αιωνιο με λουζει φως και με ....χαμογελά αντοχές

Μα κι όλη η Ελλάδα ένα τσιγάρο δρόμος… είπες φιλαράκι... από πάντα…για πάντα αγαπημένο.....

και στις σιωπές σου ταξιδεύω λατρεμένε σιωπηλέ μου....

Σε μια ειμαρμένη μοίρα χαράς με οδηγείς…συ χελιδόνι μου…εκεί στο δέλτα του δάκρυτος και

με έμαθες

αστέρι πάντα να κοιτώ…και να πηγαίνω….αστέρι μωβενιο που με μαθαίνει χαράς προσμονή

Κι ο ουρανός μωβ γλυκόχρωμα θλίψης αγάπη παίρνει…

Κι εκεί Άγγελος προστάζει εμπρός….λούζει φως τις σκιές...

Και "να είσαι καλά θέλω"ψιθυρίζω ....

Κι από ναυάγιο , τούτους ο Άγγελος επιφάνεια να με καταστήσει…

Κι όλη μου η ζωή…

Στο σύμπαν των εφτά ημερών αφέθηκε...γεύσης όνειρα να κάνω....

Και Γλάρου Ιωνάθαν το πρόσταγμα ....αγκαλιάς

Και κοίτα! Πως η ζωή τα φέρνει !

Σε... μια μέρα υπέροχε κι απρόσμενε…χαμογελώ χαρά…"να είσαι … κι αυτό μου φτάνει " τα δάχτυλα ψιθυρίζουν…

Και ξάφνου.... αγριεμένη θάλασσα με κολυμπά στο υπέρμετρο του ποτέ…στο απίθανο του πάντα… με λέξεις κύματα έπλεξε Μαγιού στεφάνι...

και χορό στον καιρό των Τσιγγάνων στήσανε οι αισθήσεις όλες...
mila mojia τραγουδούν τα μάτια... κι η σκέψη φωνή στέλνει …"μα είσαι τόσο μακριά" …σου φωνάζουν τα μάτια…κι οι χορδές οι βραχνιασμένες από λυγμούς τοξίνες…. Κι η φωνή….ποτέ δεν φτάνει…ποτέ δεν φτάνει ....

Μα....

αντιπλέοντας βρίσκω .. ελπίδα ονείρου αντίστροφης κι ανάλογης....σοφίας πέρασμα…κολυμπήθρα του Σιλοάμ να λυτρωθεί ο νους…

Μα Αδαής εγώ πάντα και για πάντα… με χαμόγελο ίασης καθημερινής ανάγκης.....

τρυφερά θαρρώ πορεύομαι σε ....

ποιητών σοκάκια….

Κι ακολουθώ φλόγας μύθο ελπίζοντας σε αιώνια έξοδο που σε ένα όνομα ακούει ....

"αξιοπρέπεια" κι αυτό το βλέμμα της ψυχής σ΄ αυτή τη φωνή ν΄ ανταποκρίνεται ….και δάκρυ σταλακτίτη στις παρειές να ζωγραφίζει…

Και κει γυρνά…. εντός της τριγυρνά και ξαποσταίνει...

μήνυμα μέσα σε μπουκάλι....

ιχνηλάτης σε ρίμες που στο χάος ταξιδεύουν η «γνώση» έγινε και πορεύεται…

σύντροφος σε πολύπαθη λευτεριά, ακουμπά παλάμη….να ξαποστάσει η ψυχή….

και....γεννά η ψυχή χαμόγελα τραντάφυλα

Τούτο το ταξίδι...κι ακολουθία μου ετούτη...
κι εσείς συνταξιδιώτες στα σοκάκια της ψυχής...

χαμόγελα γεμάτη ας είναι τούτη η χρονιά....

ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ....ΚΙ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΓΑΛΟ...

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ......

*ενα τραγουδι...για τον καθένα.....το λιγοτερο για να εκφρασει "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΑΓΑΠΗ"....

..........................................................................................................................................

**στην ΜΑΡΙΑ (μου)....

για να "κερδισουμε"....κερδισει κι Α Υ Τ Η τ η ν μ ά χ η.....

για να εχουμε δικο μας τον πολεμο που λεγεται Ζ Ω Η....

ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΓΡΑΦΤΟΥΝ....

ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ .....( μου)

25/12......

για πάντα....

Φοβαμαι...μα ξεχασα πια τι....

-Αδυνάτισες….
-Μπααα…νομίζεις…απλά έχεις να με δεις καιρό…
-Τι έχεις;;;; πες…πες…μίλα …
-Τα Πάντα και Τίποτα;;
-Αστα αυτά …πες…μίλα…
-Ισοπεδωθήκαν τα πάντα …αδελφούλη
-Ναι;; καλό είναι αυτό…
-Κι ο θάνατος….κι αυτός…
-Ναι ε;;; ακόμα πιο καλά…
-Αδελφέ;;;
-Μα τι να σου πω;; να σου το ανατρέψω;;; έτσι δεν νιώθεις;;;
-Να φύγω θέλω….
-Κι εγώ…..
-Που να πας;;; που θες να πας….
-Ξέρω…σε ένα χωριό στη Σερβία θέλω…να χαθώ…

-Κι εγώ να χαθώ θέλω….όταν ο μικρός μου …ενήλικας γίνει θα το κάνω …στο είπα;
- Χαχα… Όχι…που θα πας;;;
-Δεν ξέρω…θα εξαφανιστώ….
-Και;;;
-Δεν υπάρχει και….Απλά θα χαθώ…
-Και;;;; μπορείς;;;
-Μάλλον…όχι θα μπορέσω…χωρίς μάλλον
………………………………………................................................................................................
-Ο μικρός με ρώτησε αν ξέχασα τα γενέθλια του μπαμπά….
-Τα ξέχασες….
-Όχι…του έγραψα….μια ολόκληρη αυγή του έγραφα…
-Τι;;; θα μου πεις;;;….
-μμμ…ότι ισοπέδωσα τον θάνατο….
-Μια ολόκληρη αυγή αυτό;;; με απογοητεύεις αδελφή….
-Για μένα πολύ…17 σελίδες…κι η τελευταία γεμάτη αποσιωπητικά…
-Και τι λένε οι….τελείες σου;;…
-Ότι …ότι….δεν υπάρχει …τίποτα…
Αφού μάθαμε πια να μη δακρύζουμε στην απώλεια….
Αφού κλειστήκαμε στον δικό μας μέλλοντα …. θανάτου…

-Μα τι λες;;; ακούς τι λες;;;;

-Αυτό ….κάναμε αυγή το δείλι…
Έτσι νιώθω…συμβιβαστήκαμε με κραυγαλέες απώλειες…

Ένα παιδί 15χρονο… ένα παιδί......σκοτώνεται…έτσι απλά…τόσο τόσο απλά…πάνω στο όνειρο…έτσι απλά…
Σκέψου….σκέψου….τις δικές μας ανάσες σκέψου…
Τον Σιλβέστρο…
Τον Ιάσωνα…Τον ΙΑΣΩΝΑ.....
Σκέψου την Αγγέλα μας…
Τον Δημήτρη….
Σκέψου…πόσο εύκολα έφυγαν….!!!!
Τον Χαράλαμπο;;…με μια ματιά…με μια ματιά…
........................................................................................................................................................................

-Ε…..Θα φύγεις ε;;; Που θα πας είπες;;;;

-Δεν ξέρω…στο Κατμαντού λέγαμε όταν ήμασταν παιδιά;
-Χαχαχαχα….το θυμάσαι ε;
-Στο Κατμαντού…ναι…εκεί…
-Κι ο μικρούλης ;
-Θα με ξεχάσει….

-τι λες βρε τρέλα τι;;;….
-Ναι…θα με ξεχάσει…Να σου πω κάτι;
-Πες….άντε πες πάλι…τρέλα…πες…

-Ο μικρούλης σήμερα μου είπε….
"Πες μου κι άλλα.. για τον μπαμπά…πες μου…
από σένα τον θυμάμαι….Αν εσύ δεν….
Δεν θα τον θυμόμουν πια…
Μη λες χαζά….μη λες….
"Εννοώ τον μπαμπά μπαμπά…μάνα…εννοώ το μπαμπά μου
ήμουν 9,5 χρονών μαμά…
Ούτε καν 10… Το θυμάσαι; "
Το θυμάμαι…Θυμάμαι…
...........................................................................................................................................................................
-Πέρασαν τα γενέθλια Του…κι εγώ πνιγμένη στον φόβο ήμουν…

-Ναι αλλά Του έγραψες…
-Ναι Του έγραψα…
-Θα μου τα δείξεις;;;…
-Όχι…είναι δικά Του μόνο…
........................................................................................................................................................................
-Καληνύχτα τρέλα μου…
-Καληνύχτα Αδελφούλη ...Αύριο;;;
-Αύριο…μα αλλιώς…
-Ε;;;;
-Ας το πάρουμε αλλιώς αύριο καρδούλα μου…
-Οκ μικρέ…αλλιώς,,, μήπως ισιώσει ε;;;
-Καληνύχτααααααααααααα
-Καληνύχτα αδελφέ….

-Μη φοβάσαι ναι;;;
-Φοβάμαι…φοβάμαι…μα ξέχασα πια τι….
Καληνύχτα….

Ανοιχτή επιστολή.....

ΣΕ ΔΥΟ ...."ΑΓΓΕΛΟΥΣ… "

Βαραίνει ο Δεκέμβρης μέσα μου…από χρόνους πολλούς…και πιότερους....άγριας ωριμότητας χρόνους...
(και τούτος πιο μαύρος απ΄τους μαύρους)
Γνωρίζετε ΣΕΙΣ αγαπημένοι…
Χαμένη για χρόνους μέσα σε ένα ΔΕΚΕΜΒΡΗ…
Με λαμπιόνια και γιορτές καταναγκαστικές…
μα....
τα πιο όμορφα πια για μένα, τα “καταναγκαστικά"γέγοναν...
Για το χαμόγελο της εναπομείνασας κι εναπομένουσας Ελπίδας μου..
Όμορφα να πορεύεστε…Σεις εκεί…κι εγώ εδώ με την ΕΛΠΙΔΑ (μας)….
............................................................................................................................................................................

Ανοιχτή επιστολή σε....

ΕΝΑΝ μπάτσο…ΚΑΙ ΕΝΑ δικηγορΙΣΚΟ


Η οποία ΕΛΠΙΔΑ μας (μου)…..

Τέρας μπάτσε… κι Αναξιόπιστε δικηγορίσκε
της φανφάρας και των σκουπιδιών ΤV, τροφή και τρόφιμε…

Αυτή η Ελπίδα μου …λοιπόν…
Ξεσηκώνει Παιδιά συμμαθητές ….σε αποχή..
Έκανε 4 κοπάνες….
Είναι μαθητής του 16…
ΓΑΥΡΟΣ εκ σπέρματος και κοιλίας ( ΜΗ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΟΣ πολύ νωρίς ευτυχώς)
Αδιάβαστος Πάντα…και πάντα αρνούμενος τροφή μασημένη να τρώγει….

Για αυτό…Μπάτσε
ΕΠΕΙΔΗ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΥ…δεν είναι στα δικά σας πλάνα….
λέω ..
Λέω ….μπάτσε…
Να τον φέρω μπροστά σου…
Να ευθυγραμμίσεις το όπλο σου…με το μηχανικό σου χέρι ( καθότι εγκέφαλος δεν υπάρχει να το καθοδηγεί) και να του μάθεις…ΘΑΝΑΤΟ….

Και μετά θα φωνάξω εσένα κύριε ( τρόπος της γραφής …το "κύριε") για να υπερασπίσεις αυτό το (ανύπαρκτου εγκεφάλου ) χέρι ,
να υπερασπίσεις….εσύ ρόμπα ( τι μου φταίει βέβαια αυτό το ευγενές οικιακό ένδυμα…
-συγνώμη του ζητώ-)
εσύ...ανθρωπίσκε δικηγόρε…
θα φωνάξω λοιπόν εσένα... να δικαιολογήσεις….
γιατί το όπλο του ανεγκέφαλου χεριού...έβαλε το ατίθασο παιδί μου…κάτω απ΄ το χώμα….

(A! κι εκείνη την σφαίρα….αυτή την εξοστρακισθείσα εξ ουρανού λέω…
Αυτή…ρίξε την στην καρδιά μου…μια και ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ νιώθω για την ΕΛΠΙΔΑ μου και ΜΗ ΦΟΒΙΣΜΕΝΗ πια… )

ΝΑΙ…ΝΑΙ…με αυτή τη σφαίρα και την τιούτη υπεράσπιση της
θα νιώσω περήφανη πολύ ….γιατί η δημοκρατία μου….λειτουργεί….
Δεν έχει σημασία που…(μπορεί στην λεκάνη της τουαλέτας μου)….μα λειτουργεί….

Τι όμορφα που είναι όλα τώρα…!!!!!!
Σε αυτή τη χώρα!!!…ε;
Δεν νιώθετε μια ευεξία;
Μια χαρά για του Χριστού την γέννηση;;
Εεεεεε;;;;;;;;;

Χρόνια σας και χρόνια μας πολλά…


Α!!!…και ….
σε σας μπάτσε, καθώς και στον συνήγορο σας ( βαρέθηκα να γράφω το όνομα του)

Σε σας εύχομαι….

Να καείτε… μα να καείτε….
κι όχι σε ανύπαρκτη κόλαση….
Σε υπαρκτή….κι επίγεια….

ΝΑ ΚΑΕΙΤΕ....και τα αποκαΐδια σας…
"Εφιάλτες" ιστορίας να γενούν …μη μπας και μάθουμε από κερκόπορτα – όλεθρο ….. ΖΩΗ…
Μεις οι απλοί… οι ΑΠΛΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΙ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ στα προγράμματα σας..….
εμεις…ΕΜΕΙΣ….

ΑΜΠΟΤΕ

Και τέλος…..
.........................................................................................................................................................................

Υ.Γ.

Ει…κι εσείς! ….Αλέκα και Αλέκο…
δεν σταματάτε να μάχεστε στα αστικά παράθυρα και μπαλκόνια,
ποιος είναι πιο Αριστερός απ΄ τον άλλο;
Δεν μάθατε ακόμα, ότι τα παιδιά ….ΔΕΝ ΒΕΛΑΖΟΥΝ ΠΙΑ;;;;;;;

Ει….κι εσύ!!! κουκουλοφόρε βάνδαλε…καταστροφέα
ίδιας υφής , αφής κι ανύπαρκτου εγκεφάλου με τον μπάτσο…..
βρώμικε κουκουλοφόρε, χρυσαυγήτη , λιγούρη ανεγκέφαλε….
Ο Αντιεξουσιαστής έχει πρόσωπο…καθαρό…και βλέμμα καθάριο…
δεν φοβάται να το δείξει....Ηλίθιε κουκουλοφόρε...
δεν κρύβει τη βρωμιά του πίσω από κουκούλες….
έχει ιδεολογία με ρίζες που ξεκινούν από χρόνους …πολλούς πριν..
τότε που φτιαχνόταν " δημοκρατία με δούλους" στην Ελλάδα….
από τότε…

Ει… γελοίε!!!…διάβασε και κανένα βιβλίο βάνδαλε….
πριν χρίσεις παράνομα και καταχρηστικά εαυτόν "αναρχικό"….
Βάρβαρε…κουκουλοφόρε….χρυσαυγίτη…..
Ακόμα δεν κατάλαβες ότι ξέρουμε το πρόσωπο σου;;;…
όλοι πια… ΜΑ ΟΛΟΙ…

Σιωπη..........σιωπη...σιωπη...

Κοιμήσου πάλι συνείδηση μου...έρμη
κι εσύ φόβε μου....κούρνιασε ξανά..
κανείς δεν κινδυνεύει πια....
ο ..."Εχθρός "ετάφη χθες...
Σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ.......σιωπή

γυρναν ανηλικα παιδια......

Αφυπνίσου παραρρέουσα συνείδηση μου…
Αφυπνίσου…
Επίορκοι σκοτώνουν τα παιδιά σου….

Αφυπνίσου καρδιά μου….
Αφυπνίσου
"Μπάτσος" ξεριζώνει σπλάχνα Μάνας ....εν ψυχρώ…

Αφυπνίσου έντιμε αστυνομικέ
του δικαίου θεματοφύλακα όρκο τήρησε και
Αφυπνίσου
Καρκινώματα εισχωρούν στο σώμα σου και το κατασπαράζουν

Αφυπνίσου νου ….
Αφυπνίσου
Παρακράτος τραμπούκος κατακαίει το κορμί σου και στρατιές ανέργων γεννά

Αφυπνίσου πολιτισμέ ….
Αφυπνίσου….
ο Αντιεξουσιαστής δεν είναι ο εχθρός σου…
Aφυπνίσου ...
το αυγό του φιδιού δεν κοιμάται ποτέ...
πολύτοκο γίνεται και γεννά
φιδια φιδια φιδια ....
φιδια που ορέγονται Αναστημένα Νιάτα....

Λαό χωρίς συνείδηση με ξεχασμένη μνήμη
πάντα θα κυβέρνα παρακράτος τραμπούκων…κουκουλοφόρων….
Γνωστών γνωστών και γνώριμων ΟΛΩΝ…
ΤΟΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ….ΤΟΥΤΟΙ ΠΟΥ...
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΑΝ ΚΑΡΔΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥ…

Θα καίει ….θα κατασπαράζει….θα σφάζει ΜΝΗΜΗ
Τούτο το παρακράτος…..

Αφυπνησου συνείδηση μου
" ωραια κοιμωμένη" ....
απ την αγαλμάτινη στάση σου ξύπνα
και πένθησε τα ανήλικα παιδιά σου....

Νύχτες υποταγής....στα βιβλιοπωλεια ( επιτέλους)

Απ τις εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ....
το καινούργιο βιβλίο της ....Ελένης Στασινού...
Με μια γραφή που σκίζει σάρκες ψυχής...

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ...ΞΑΝΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ.
Ε Π Ι Τ Ε Λ Ο Υ Σ !!!!!!!

Λατρεύω και υποκλίνομαι στην γραφή της ....

Αγάπησα την ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΣΙΝΟΥ....απ΄το πρώτο βλέμμα...

ένα Σαββατιάτικο πρωινό...σε ενα χώρο γεμάτο ενέργεια θετική ...

κι εγώ χαμένη σε δικούς μου βυθούς...ακούμπησα σε ΕΚΕΙΝΟ το βλέμμα...κι αγκυροβόλησα....κι ήξερα (απ΄το πρωτο λεπτό ήξερα)...οτι θα είναι για πάντα

αυτό το βλέμμα, λιμάνι για μένα...

κι ας εχει φουρτούνα...κι ας χτυπά το κύμα στα μπλοκια του...

ειναι για την ΑΝΥΨΩΣΗ τουτο το κύμα-βλέμμα...Και για την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ...

Ενας ΑΝΘΡΩΠΟΣ με όλα τα γράμματα κεφαλαία....

Μια ΓΥΝΑΙΚΑ....Με όλα τα γράμματα τεράστια....

Μια ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ.... Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Η Σ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ....

Με γραφή που σκίζει σάρκα ψυχής...

και γεννά ....ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΥΣΙΑΣ....

ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ....ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ....ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ.....

Απ το βλέμμα σου και το χαμόγελό σου που μου χαρίστηκε....ευλογημένη νιώθω....

Οπισθόφυλο

Η Σάσα, ανήλικη από χώρα που δοκιμάζεται, φυγαδεύεται από τον Άντζελο, διασχίζοντας τα βουνά, για να φτάσει στη «Γη της Επαγγελίας».

Εδώ, μετά τους σωματικούς και ψυχικούς βιασμούς που στιγμάτισαν την παιδική της ηλικία, θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο του σωτήρα της, έως ότου λίγο καιρό μετά αντιληφθεί ότι το μόνο που άλλαξε ήταν το πρόσωπο του δυνάστη.

Μια νύχτα χειμωνιάτικη, οικτρά κακοποιημένη στο Άλσος, εκεί που θα νομίσει ότι όλα έχουν χαθεί, μια σπίθα θα ανάψει στο πίσω μέρος της καρδιάς της, που θα την κρατήσει ζωντανή, εφόσον ο ωραίος άγνωστος, θα σκύψει με συμπόνια από πάνω της

.Δέκα χρόνια μετά, η Σάσα θα έρθει αντιμέτωπη με την αλήθεια ότι πέρασε μια ζωή υποταγμένη.

Στον πατέρα, στον σωτήρα, στην ανάγκη, στον έρωτα.

Κι η αλήθεια αυτή την προκαλεί να πάρει θέση. Θα μείνει η εναλλακτική; Η ερωμένη του δώματος; H εχθρά των θεσμών;

Ή θα υψώσει το κουρεμένο κεφάλι και θα αξιώσει τη ζωή της, αντί να είναι η Αναστασία της υποταγής;

σκιά μου...

Φτιασίδωμα ψυχής σε μοναξιάς ξημέρωμα ελλειπτικό καθρέφτη
Όρκοι που εύκολα δίνονται ....
Κι όμως….
επίορκος ποτέ δεν ήθελες να γίνεις
Νευριάζει η ψυχή
Χάσκει το βλέμμα της σε μια ζήση άπνοης κραυγής
Φωνάζει θέλω και σιωπά..
Κραυγάζει είμαι και πεθάνει…

Ασπρόμαυρο τοπίο ομίχλης νοτισμένης
Ένδυση παραλλαγής τα όνειρα σου ντύνεις
μα χρώματα ίδια παντού μέσα σου καγχάζουν
Σκιά δίπλα στη φωτιά μ΄ αντάρα καπνού τη σκεπάζεις...
Σκέψεις και μέλλον πλέκεις σε παρθενικές πλεξούδες
Αγορασμένες συνειδήσεις σε αγοραίες ψυχές
προσλαμβάνουσες συμβάσεις σε κατασπαράζουν
Σκονισμένοι δρόμοι σε φωτεινά σοκάκια σε οδηγούν
Μα η σκόνη των παπουτσιών σου σε τρομάζει
τα μάτια στο φως, αρνησιάς βλέμμα ρίχνουν
Σε σοκάκια φωτός να φτάσεις αδύνατον σου φαντάζει…
Όρνεα έρημου κατατρώγουν καρδιά
Την σάρκα της ορέγονται
Εφιάλτης θαρρείς πως έγινε η ύπαρξη σου…
Όνειρα σε φόντο γυάλινης πραγματικότητας ,
άδικα γυρεύεις σε κολασμένων ψυχών παράδεισο...

Κι εκεί πακτώνεις τη δική σου με σταυρού καρφιά.....

...........................................................................................

*foto..deviantart

στο Δέλτα του δάκρυτος ...(2)

Απλώνω σεντόνι σιωπής, σάβανο να γίνει σε νεκρούς έρωτες

-Μόνο ο έρωτας πεθαίνει ….σου είπα
Μόνο αυτός…. ουρλιάζοντας τυφώνες...
Οι άνθρωποι φεύγουν ταπεινά.... σιωπώντας δάκρυ
αφήνοντας πίσω τους έρωτες νεκρούς …από πάντα

Χαμογελάς και ντύνομαι τον Ήλιο….
Κλαις και πλημμυρίζω δάκρυα
Πονάς και σχίζομαι στα δυο
Σιωπάς και κρύβομαι σε λαγούμι - κρύπτη

Όποιος την φωλιά σου στηλιτεύει…
σταυροβελονιά κεντά το μίσος στην ψυχή
Μίσος άρμα που δεν αντέχει να σέρνει
να διαχειριστεί δεν το μπορεί τούτη η ψυχή….

"Κι όσο δεν το μπορεί αρρωσταίνει… "

Βάπτισα τον χειμώνα άνοιξη για να μη φύγεις....
Μα.....
Μακραίνουν οι χειμώνες μέσα στα καλοκαίρια μας
Κι εγώ...
Εγώ .... να σε κρατώ σε μια άνοιξη κάλπικη

Λευτεριά χελιδόνι μου….κι όπου σε βγάλει

Κι εγώ εδώ... προσκυνητής Ικέτης
Κι εγώ εκεί …προσκυνητής παρακλητικός
Μεταλαβούσα δάκρυ ανθρώπου για την εξιλέωση που ξέχασε να ρθει...

Άμποτε κι Αμήν Χελιδόνι….
Στην των Ερώτων κάθαρση…..

στο Δέλτα του δάκρυτος....

Εκεί που το δάκρυ εκβάλει…
Εκεί …

χούφτα χτίζεις…
Δέλτα πρωτόγεννου ποταμού μήτρα καθίστασαι

Και το δάκρυ της απόγνωσης…
Των χρόνων της απόγνωσης το δάκρυ… -λέω-…
Εκεί …
στην λίμνη της χούφτας σου …
συλλέκτης γίνεσαι…

Το άνομβρο της μέρας να κατευνάσεις…
Να μερώσεις δίψα…
Να δροσίσεις δάκρυ
Να ζωγραφίσεις χαμόγελο…..
Να κεντήσεις πλεξούδα κοριτσίστικη ...ελπίδα

Χελιδόνι μου….

ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ….
Μη μετοικήσεις…..

...........................................................................................................................

**( απο καρδιας τε και ψυχης στην ΙΩΑΝΝΑ της ψυχης μου)

*μουσικη Ευανθια Ρεμπουτσικα

*φωτο απο deviantart....

χρυσόμαλλο δέρας....

Αλιεύω σύμφωνα πληγωμένα, άηχες λέξεις και κραυγές σύμφωνων να σου στείλω….
Πίσω απ΄ τους φράχτες – χνούδι μου-μια θάλασσα που λούζεται

με σέρβικο μαύρο κρασί, αγριεμένες ματιές μας ρίχνει….
Κύματα μνημόνια να μας καταπιούν , δημιουργός γεννήτορας γίνεται….

Σαν σήμερα,….σαν σήμερα….σαν ΣΗΜΕΡΑ,,…

μέστωσαν οι μέρες με μνήμη "σαν"…

Κι ο σκληρός δίσκος του μυαλού κάηκε μη αναστρέψιμα….

Ζητιανεύεις στιγμές παράλληλες , επιούσιας κι ανούσιας ευτυχίας…
δηλώνεις -εαυτέ μου- πάντα απών στα εύκολα….
μα στα δύσκολα μιμείσαι στρουθοκάμηλο….

Κολυμπώ σε άσκοπες λέξεις…. Βουτώ σε αισθήματα αγνώστου "μητρός"
( ο Πατέρας γνωστός , Παντοδύναμος και Παντογνώστης)
αντικαθρεφτίζομαι , καλλύνοντας βλέμμα σε καθρέπτη ψεύτη…
Πλήρης και ελλιπής στα πάντα…
Ιάσω κύτταρα υγιή ….θανατώνω κύτταρα νεκρά από πάντα…

Σαν σήμερα…σαν σήμερα….σαν σήμερα….(ανάσα σε δύσβατο κολύμπι έγινε)….

Σαν σήμερα καθρέφτη μου πνίγηκες

κι ακόμα το μήνυμα δεν έχεις λάβει…

πόσους ακόμα χρόνους θα ψάχνεις... το χρυσόμαλλο δέρας ΙΑΣΩΝΑ;;;;;

θα έρθεις πάλι μαζί μας;; - Ναι......(όνειρο είτανε...)

Αδηφάγα βλέμματα…σε ονείρου πεθυμιές ...

Στου ΄Αι Γιώργη την γιορτή….αιωρούμενο νυφικό πέπλο….
Δάκρυ…καυτό …πέφτει στην παλάμη κι ανοίγει κρατήρα …

-Θα μείνεις μαζί μας πάλι;
-Ναι…
-Ωραία…ωραία...ΩΡΑΙΑΑΑΑ!!!!!!!

-..............

-Μη τον κοιτάς …. Μην απογοητεύεσαι…το θέλει ….
-Είναι βουρκωμένος…κοίτα…!
-Στο "ναι "σου δεν πιστεύει…
-Δεν έμαθε σε εύκολες υποσχέσεις του "πιστεύω "να ελπίζει.…

-αδυνάτησες ψυχή μου.....

- ..............................

-Θα έρθεις;;….θα έρθεις πάλι μαζί μας;;;…
-Ναι….

Παίρνω "ναι" και πορεύομαι μέρα….

Στην χούφτα μου κρατώ υπόσχεση…

Ξανά θέλω ….στο όνειρο να έρθεις….

Και….

-Θα έρθεις πάλι να μείνεις μαζί μας…
-Ναι…


Με ένα "ναι "στην χούφτα θέλω να ξυπνήσω……
Κι αύριο…και στο μετά του αύριο…
Και στο μετά μετά του χθες…

Ναι….ναι …
Θα έρθεις….
Να πορεύομαι στον μύθο….κι αύριο…

και στο μετά του χθες….

..................................................................................................................................................................................................................................

* τα δυο πρωτα τραγουδια...για την TALI ......( mila mojia)

*το τριτο για μενα...

*το τεταρτο (μουσικό)...για τον Ξένο...

σ΄ενα σατέν σεντόνι.. να σκεπαστεί ο φόβος

Το τρύπιο (μου )στέρνο, χάσκει ωριαίους εφιάλτες…
Κρύβομαι σε κρύπτη αειθαλούς ανθοφορίας πόνου...
Χαμογελώ πληγές, σαρκάζοντας άλγη...

Ξεφτισμένα τζιν ντύνομαι
που χάσκουν όνειρα διάτρητα από κραυγές αγοραίες…

σε παζάρι Αχέροντα ληστρικού….παραδίνομαι (αποδίδομαι)
.................................................................................................................................
"Έλεος “ σε έλος παραδεισένιας κόλασης εκλιπαρούν φευγάτοι Άγιοι….
Ντυμένοι κέρινα φτερά…π΄ αδυνατούν την ύψωση
και στην φυγή …κρυφτό παίζουν….
Καγχάζω θανατηφόρες ανάσες…ανασαίνω Αγάπες…
ΖΩ.. Ζωή…..το αποτέλεσμα…
Κι ο επίλογος …
ΖΩΗ κραυγή γράφει…
ΖΩ….ΖΩΗ!!!
Υπογραφή... .

υπογράφει...

και χορεύει....ΖΩΗ

σημερα...ο ΙΑΚΩΒΟΣ γινεται εφηβος

ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΟΥ....ΕΦΗΒΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!

χαμογελώ ευγνωμοσύνη....

ΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΩ...

Ευχαριστώ που αιτία είναι.... στην λέξη ΜΑΜΑ να σκύβω !
Ευχαριστώ που αιτιατό είναι…να συνεχίζω Ζωή !
Ευχαριστώ που ...δεν με αφήνει να ξεχνώ την εφηβεία και τα θέλω μου!!!
Ευχαριστώ που... με αγαπά!!!!
Ευχαριστώ που... είναι ο Γιος μου!!!!!!!!!

Η ΜΟΝΑΚΡΙΒΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ…..
Η ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΑΓΑΠΗ….
Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΟΥ …
Το 14χρονο παλικάρι μου…

Γι όλα αυτά ….μονάκριβε….
Ευχαριστώ…….
Ευχαριστώωωωω!!!!!!!!!

και στα λευκά ντύνομαι......
για Σένα..

τερατάκι μου μονάκριβο..πα ντο τι νό.....!

Σε Εσένα που μ΄ έμαθες προς- ευχή τι θα πει…..*

Ρίξε με στο όνειρο ξανά….

Μάθε με ξανά

Να μη φοβάμαι ….
Τον φθόγγο που το "αγαπώ" βοηθά να ειπωθεί ....

Μάθε μου ξανά
Να πιστεύω..... σε Σένα …
Στην απουσία Σου…. να πιστεύω

Το παρών Σου…. να εμπιστευτώ

Γνώρισε μου ξανά...

Τ΄ αγέρι να μεταφράζω.....
Της θάλασσας την γλώσσα να κατανοώ....

Των λιόδεντρων το τραγούδι....

Τοποθέτησε μου εκ νέου τα φτερά Σου….

Και μάθε με ξανά...

Να πετώ….
Τον φόβο του γκρεμού να αγνοώ,

και το κενό , κάτω απ΄ το βλέμμα, να χλευάζω....

Να κολυμπώ στο όνειρο....

Μετάληψη κάμε την σοφία Σου…

και μάθε μου ξανά....

Την ύλη να αγνοώ…
Μ’ άυλα χρώματα να ζωγραφίζω ανατολές…..
Στον καμβά των ματιών Σου να αποτυπώνω ηλιοβασιλέματα

Χαλινάρι στο σύγνεφο να βάλω , μαζί του και πάλι να καλπάσω ουρανό.....

Μάθε μου ξανά….

Πώς ντύνουμε το χαμόγελο στα χείλη….
και πως το κόσμημα με τον πολύτιμο λίθο,

του "χαμογελώ Ζωή" του κρεμάμε….
Πώς βιώνουμε την ευγνωμοσύνη του” ευχαριστώ”…
Πώς κεντάμε την αισιοδοξία μαζί με την ελπίδα
Πώς πλέκουμε τα ρήματα τα θετικά…

θύμισε μου ξανά….
Ν ΄αφουγκράζομαι τ΄ αηδόνι
Πότε θρηνεί
Πότε χαρούμενο την αυγή αινεί…
Της κοτούλας - αυτής της ανάπηρης -τον πόνο να εισπράττω

Δίδαξε με ξανά...
Να κοιτώ στα μάτια τους ανθρώπους.....
Να μη φοβάμαι τα κομμάτια του καθρέφτη (μου)

Μάθε με ξανά

Στις σκιές να αναγνωρίζω σώμα….
Να συλλαβίζω κάθε γράμμα της λέξης Α-γ-ά-π-η

Να νιώθει κάθε ανάσα η ψυχή , του ρήματος " α γ α π ά ω"

Μάθε μου ξανά
Το τριμμένο σου ράσο να με ζεσταίνει
Στο κελί σου να κουρνιάζω, παιδί ήρεμης σκέψης ξανά.....

(Αγρυπνος Εσύ , ολονυχτία στο στασίδι του ψαλτηρίου να προς- εύχεσαι για μένα)...

Θύμισε μου....

με την φωνή Σου να ελπίζω…….

Μα πιότερο Πατερούλη ....

Μάθε μου ξανά ...........

την Προς- Ευχή...

*στον μοναδικό μου Πατέρα-Δημιουργό....

Δάσκαλο του ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ.... και στης Αγάπης την γνώση

+ Ιάκωβος Τσαλίκης....σαν σήμερα η τιμή του Ονόματος Του...

(Μακαριστός Γέροντας στην Μονή του Οσίου Δαυίδ).....

στο ναι του ενεστώτα....στου παρατατικού το όχι....βοήθησε με

Ανάσα η Ζωή κι αν διστάσεις να την πάρεις

Χάνεται….και χάνεσαι

Μια λέξη" μονοσύλλαβη" η Ζωή ,

ένα ναι μ΄ ένα όχι, σύμπλεγμα αγκάλης
ζητούν στιγμή κατάλληλη να εκφραστούν «ως σάρκα μία»….
Κι αν λάθος κάνεις χάνεται…και χάνεσαι

Σκοτώνουν τα άλογα όταν γερνούν…

Σκοτώνουν τα άλογα "πάντα" ,σου θυμίζω….

Με σφαίρα μία…σε Ρώσικη ρουλέτα

εγώ ο αυτόχειρας κι εσύ το χέρι που τη σκανδάλη θα πατά

κι ανάμεσα στα μάτια θα στοχεύει….

Εκεί στο νου, σφαίρα μονόγραμμα ν΄ αφήσει,

σε νύχτες αιώνιας πανσέληνου να ταξιδεύει...

Με μια ανάσα….

ένα ναι ή ένα όχι πρέπει να πω…..

Πριν την σκανδάλη τραβήξω…..
Συ ο αυτόχειρας τώρα…

κι εγώ , το "δήμιον" δάχτυλο σ΄ αυτήν την καταληκτική σκανδάλη .....

Βοήθησε με ……

στην απόφαση λέω, ΒΟΗΘΗΣΕ με......
…………….. ...............................
Και πίεσε απαλά…

ή

τράβηξε αυτό το δήμιο τρύπιο δάχτυλο με βία….

Παιχνίδι επικίνδυνο στα χέρια σου αφέθηκα

Κι αίμα που χάσκει χαμόγελα, σου γνέφει

Και σε καλεί , σε προσκαλεί , σε προκαλεί

τη θαλάμη από σφαίρα……...

"απέλθετω απ’ εμού " και βοήθησε με …..

( σε ποιόν Θεό να πιστέψω);;;

Παιχνίδια μαζί σου επικίνδυνα απ΄ την αρχή θυμάμαι

Και χρώμα κόκκινο αγάπης τη μνήμη ζωγραφίζει

Την ώρα που οι δείχτες του ρολογιού
την ώρα μηδέν θα δείξουν ...

Με μια ανάσα…βαπτισμένη
ένα ναι ή ένα όχι (άκρατου εναγκαλισμού)
πρέπει να πω!!!…..να δείξω πρέπει……

Πριν την σκανδάλη τραβήξω…..
Στο κροταφικό οστούν το κέντρο του στόχου
το ναι του ενεστώτα….η του παρατατικού το όχι ,

εκπυρσοκροτήσει…..

Μύρο επιτάφιου θρήνου….θα λούσει ότι , απ' το και στ΄ όνειρο εμμένει….

-άκου το κλάμα της μουσικής-....(ειχες πει πριν χρονους... αμετρητους χρονους πριν)....

χορός.....

χωρίς μάσκες θέλω....
όλα κάτω απ΄το λυκαυγές των αστεριών....

φως μου!.....χόρεψε αυτό...

....Σκόνη στον άνεμο θέλω να γίνει το γράμμα …
Αυτό που περιμένω….

και να χαθεί…..

για πάντα...

γιατί φοβάμαι....

φοβάμαι.....

""οι δικοί μου...ΞΕΝΟΙ""

Προσλαμβάνουσες μοναχικού χρόνου στιγμές ζώσες
αναπάντεχο δώρο φέρουσες.....
Ξένο…..Ξένου…..Ξενικού,
μαγικής εικόνας το θεώρημα…..

Χαμόγελο νιογέννητο
από μήτρα ωρίμανσης ευφρόσυνου οίνου,
αμίλητο στέφεται το θαύμα….
Δακρύζει χαρά
κι η ψυχή αιμορραγεί έμμηνον προσμονή….

Νιογέννητη σκέψη…..
Δευτέρα παρουσία ανθρώπου,
εμπρός στο βλέμμα σου πεπραγμένη….
Σφραγίζεις βίαια τα βλέφαρα,
να αναγνωρίσεις Ουτοπία!!!
(μόνη και μοναδική σου Πίστη )

Μα εκείνη, εκεί αγέρωχη και επιμένουσα στέκει!!!!
πρωτεύουσα τε και ....
πρωταγωνιστής σε σκηνή ανακαίνισης Ζωής
Νιογέννητη σκέψη…
και συ ,
αβλέμονας προβληματίζεσαι ποιό το Όνομά της….

Πώς να βαπτίσεις το Επερχόμενο;


Ποιο το καταληκτικό της όνομα ;

Και με ποιό ρούχο να την ντύσεις να μη κρυώνει….
(μα και να μην κρυώνεις;)
Να μη κρυώσει ποτέ ξανά ….-και να μην κρυώσεις πάλι.....
(η έγνοια η άξαφνη ) !!!!

Κι η επ-ερώτηση ξανά και ξανά…..

ΖΩΗΣ αλήθεια;
ή
ΟΥΤΟΠΙΑ Ζωής;

δια χειρός.....Απώλειας

Δεν γνώριζα πως την ικανότητα είχα

να εξευτελίσω ένα συναίσθημα με το δάκρυ!
Δεν ξέρω πώς εθίστηκα στην προδοσία….
Εσκόρπισα στο σκότος της απώλειας …ίσως(;)
Εκεί που το σώμα μυσταγωγία με το χώμα έκαμε
Εκεί που η ψυχή μεταλάβαινε ουρανό

και την παραρρέουσα και ρέουσα ζωή μου,
εμπιστεύτηκες….

Τότε….τότε….

αγέρι δειλινού έγινα ….
Άνεμος βοριάς

παγερά αδιάφορος για το .....αποτέλεσμα

Όμως ...όμως!

άκου αυτό….άκουσε τι θέλω να σου πω….

Μην θυμώσεις και μην λυπηθείς…κανείς δεν πεθαίνει..
απλά φεύγει.
κανείς δεν μας θανατώνει,
μον΄ επιλέγουμε την έξοδο ,
-ως ελεύθεροι κι ανένταχτοι πολιορκημένοι.-
ακόμα και στον έρωτα...μα κι απ΄ τον έρωτα!!
Γι αυτό σου λέω…

μην λυπηθείς….μην πενθήσεις....

γιατί την ελευθερία μου θα έχω επιλέξει….

*****γιατί όπως γράφει και το υπέροχο χνούδι...απώλεια είναι....

"Είναι το repeat στο όγδοο κομμάτι απ’ το αγαπημένο του βινίλιο....."

*το τραγουδι ειναι....χαινηδες , απ το πρωτο τους βινιλιο
*η φωτο ..απο deviant art σταλμενη απο λατρεμενη Φιλη.....

ειιι!!!! που πας καβουράκι;

Που πας καβουράκι με τέτοιο καιρό;


Μικρός ο όγκος σου ….
κι όμως!!!!….
Όπου πατάς πληγές ανοίγεις…..
Όπου διαβαίνεις σπέρνεις φόβο
και σκώληκες θερίζεις....

Που πας καβουράκι με τέτοιο καιρό;

Διαβαίνεις κύτταρα , σακατεύεις νου,
συντρίβεις ψυχή….
Γυμνώνεις την σκέψη που «μέλλον» φορά
κι ελπιδοφόρα ποταμούς διαβαίνει…..
Τον πόνο ενθρονίζεις….κατακτητή τον καθιστάς ....
κυτταρικής ύλης κι άυλων κυττάρων αφέντη…
Φοράς το πένθος στην ελπίδα…
άσιτη, με σκισμένα ρούχα που χάσκουν απόγνωση,
την περιφέρεις….

"Φοβάμαι" σου ψιθυρίζoυν..... και γελάς σαρκαστικά….

"Μικρό….μικρό μου καβουράκι….
Ακάλεστο ήρθες…..και θα σε συντρίψω…
Τον πόνο θάρρος θα βαπτίσω
και τον φόβο θράσος…."

Που πας καβουράκι με τέτοιο καιρό;

Γυμνώνεις –θαρρείς - έφορους λόφους-... ....
Φουρτουνιάζεις -θαρρείς πάντα- αφλόγιστες θάλασσες…
Μέχρι ν΄ ακούσεις , από ανθρώπων (που μισείς)
από ανθρώπων -( ανάθεμα σε)- χείλη,
το «φοβάμαι» ....
Τότε λουφάζεις….
πονηρά καγχάζεις….
δειλά και ύπουλα,
τρέφεσαι από σάρκας κύτταρα
κι απο ψυχής ύδωρ ξεδιψάς….

Που πας καβουράκι με τέτοιο καιρό…..

Η επερχομένη συντριβή σου....Δες!
Σ΄ αγγίζει….
την ανάσα της ...την ακούς;
Δεν σε φοβάμαι πια!!!!!!! μικρέ μου κάβουρα..
*σ΄εκείνους που την αντίσταση παντιέρα έκαμαν...

σήμερα που γιορτάζεις .....ziveli αναπνοή μου

Σήμερα που γιορτάζεις…

Δάκρυα αγγέλων στις χούφτες σου ακουμπώ….
Πρωινή δροσιά και γητειά να γίνουν….
να καλμάρουν τα εντός του νου και της καρδιάς….
να λούσουν με μυρωδικά Ανατολής την ψυχή σου , ψυχή μου….

Σαν σήμερα που γεννήθηκε το φως….Φως μου

Ευχές αφήνω στο προσκεφάλι

Ν΄"ακουμπάς τ΄αγέρι με την αφή"….

Να ζωγραφίζεις ουρανούς ξαστεριάς μ’ ένα Σου βλέμμα
Να πετάς σα τα χελιδόνια τα ελεύθερα….
Να αφουγκράζεσαι αγάπη….
Να κανακεύουν την Ψυχή σου δάχτυλα εύμορφα
Να γεύεσαι ζωής Ζωή, χωρίς αλμύρα και φωτιά….

Σαν σήμερα που γεννήθηκε η αναπνοή .... αναπνοή μου

Να σου πω ευχαριστώ …..
Να σου ανταποδώσω χέρι
Να σου καταθέσω αιώνα ακοή
Να σου αφήσω δια βίου αφή
ανάσα μου….
αναπνοή κι ελπίδα μου ζωντανή

ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ….. ΕΣΥ , ΕΣΥ,ΕΣΥ....


χρόνια σου όμορφα….
χρόνια σου ευλογημένα από ανθρώπους
που αγαπάς



ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΕΥΧΗ ….ευχή και πρόσταγμα μου


ζήσε...
ερωτεύσου....
πέτα....
κάνε το δάκρυ μαργαριτάρι...
χαλινάρι φόρεσε στον φόβο....
εξόρισε την θλίψη...


σήμερα ….
σαν σήμερα που ήρθες Ψυχή μου

"χαμόγελο και γέλιο μου
κραυγή κι απαντοχή μου ".......

να είσαι όμορφα
με όμορφες στιγμές που θα γίνονται χρόνοι αμέτρητοι,
να πλέκεται το πανωφόρι της Ζωής Σου….

Ιωάννα της ψυχής.....

Σε αγαπάω....Μόιρα..... ειμαρμένη μου….

είδωλο μου εσύ.......

Απολιθωμένο έμβρυο να καταστείς,
διακαής ο πόθος σου ...
Έμαθες να θάβεις του νου τις πεθυμιές
Άσφαλτος τόνων και βαραίνουν την ζήση των αισθήσεων
Διακονιάρης στην φιλία τάχθηκες…
όμως, όμως...
στου έρωτα την δίνη φοβάσαι να αφεθείς…
Στρατονόμο φύλακα να σε διαφεντεύει …και κουρνιάζεις
Σε δυο ξύλινες βάρκες ισορροπείς
που πλέουν σε θάλασσα αγριεμένη....
Στο λογικό και το παράλογο σχοινοβάτης, η αιώρηση στο κενό ....
τ ΄άβατο της ψυχής σιαγώνες ανοίγει
σε καταπίνει.... κι αυτόβουλος θαρρείς πως είσαι
με αντιστάσεις άμυνας μηδενικές….

Έλος και λίμνη αποχρωματισμένης οξυγόνου
σκιά στην βροχή χωρίς κορμί…πορεύεσαι
Εθελουσία τρέλα…
εθελοντής φρενοβλαβής κι η λήθη Των Κήρων ανύπαρκτη παραπαίει,
σε κάθε κύτταρο καρκινικής υφής, αφής κι ουσίας….
Φυσάς πνοή, σφάζεις πλευρό της μοναξιάς
και στην Εδεμ το κατοικείς…. κι εκεί θαρρείς το κανακεύεις
Άμοιρος κι έμ-πυρος πορεύεσαι με γνώση ξένη
Φιλόξενος μόνο , σε φωτιά και πικρή αλμύρα,
άκρατη κι αδέσποτη αγκαλιά ανοίγεις ....
φλεγόμενος κι απόμερος ακροβατείς σαρκάζοντας Εκείνον
τον βαρκάρη του Αχέροντα!...
Φλερτάρεις τις σειρήνες του και πορεύεσαι…. ματαίως
Μικρός ασήμαντος μα Μέγας στην δική σου υπέρτατη αμφίδρομη γνώση
"του ίσου και του άνισου εντός πολέμου" !!!
Κι αγρίμια φωνάζεις,
που τρέχουν να κρυφτούν σε σκοτεινά λαγούμια…
Εις μάτην..

χελιδόνι της πέτρας μου....

Ακολούθα τα ίχνη αυτά της κραυγής
Χαμήλωσε το βλέμμα στο αποτύπωμα
που το γόνυ άφησε στην άμμο καθώς λύγισε
απ΄την φωτιά της μνήμης ….
Τα αγκάθια του ήλιου που σήμερα ανέτειλε κανάκεψε τα…
Κι όταν η νύχτα φτάσει βάψε το έρεβος της
με το φως του μυοκαρδίου της σελήνης
για να φωτιστεί με το εκτυφλωτικό χρυσό της…
κι έτσι, έκπτωτη θα καταστεί η θλίψη ..

χελιδόνι μου…..

...κι αγόρασα μέλλον κενό.....

Νοτισμένους χρόνους χαράσσουν υγρά δάχτυλα
κι η πατούσα βαθιά σαραντάχρονα ίχνη αφήνει…
Το βλέμμα πίσω προστάζει παρελθόν πληρότητας….
Κι η ίριδα στοχεύει μέλλον μεστό από απουσίες….
Διάττοντες θαρρείς αστέρες σε περιτριγυρίζουν…
Κι όμως…. κοιτώντας τις παλάμες σου
με χρυσή αστρόκονη θησαυρό καλυμμένες ανακαλύπτεις ότι είναι….
Κι εσύ…
κοιτάς το είδωλο σου και…
Χρόνια σου "ευπρεπή".... καθρέπτη μου !
η ευχή της ανάσας σου
ζωγραφιά γίνεται και θαμπώνει το είδωλο του…..

ξοδεύτηκες μνήμη....

Σέρνονται τα πέλματα...ακολουθούν χνάρια σ΄ άμμο πηχτή νοτισμένη αλμύρα.
Χάνονται, σχηματίζοντας εύθραυστη ζωγραφιά ….σκέψεις και πρόσωπα…
Απλώνω ακροδάχτυλα…κεραυνούς να πιάσουν…
και να τους στείλουν πίσω …
Σ ένα Θεό ανθρώπων δικαίων μα κι άδικων ψυχών κολασμένων, πατέρα…

Καλοξόδευτη μνήμη….σε νησί πέτρινο., σε μωβ βουκαμβίλιες,
σε "φέρετρα με καρούλια” καλοτάξιδη πλανιέται…
Αγγίζω κύτταρα νόησης….ψηλαφώ καταδύσεις ψυχής σ΄ ωκεανούς μεστούς από ναυάγια….

με μυθωδίες σέρνω χορούς υδάτινους…..

κοιτώντας κατάματα το κήτος, πριν το στερνό ταξίδι εντός του αρχισει

μ΄ αφανισμένη μνήμη, σε υποβρύχια ταξίδια αιώνιας συμβίωσης..….

*στην ΙΩΑΝΝΑ της ψυχής μου......

φοβού τους Δαναούς....

Αρνιέμαι το επίπλαστο και δήθεν της Αγάπης. της Φιλίας και του Έρωτα “ σου”

Σκέφτομαι…υπάρχω και ζω Zωή , για το υπαρκτό και απτό… τη υπαρξής μας

Μιλάς, μιλάς, μιλάς…
Κι εγώ…..
Κουράστηκα να σε ακούω…
Κουράστηκα η κόρη του ματιού μου στόχο να έχει εσένα μόνο…
ψευδές το υπαρκτό σου…κι ο λόγος σου επίπλαστος!
Ναι…αυτό είσαι…. !
Είσαι ..ήσουν και θα είσαι ..."το αιώνιο ψεύδος….
Η διωγμένη και διωκόμενη αλήθεια από"φαινομενικό παράδεισο"…

κι η κολαση σου πουθενά…

και παντού ...δυστυχώς!

Λες …"ερωτεύομαι" κι αναθεμα αν ηξερες τι"΄Ερωτας" είναι….
Ψ . Ε. Υ Τ.Η.Σ Ψ Ε ΥΔ Ε.Υ.Δ.Ε Σ Ψ.Ε.ΥΔ.Ε.Π.Ι Γ.Ρ.Α.Φ.Ο.Ν
Οι λέξεις που ένδυμα σου γέγοναν….


Αρνιέμαι το ψέμα του Έρωτα σου…της φιλίας του το ψευδεπίγραφο σκοτώνω
Θύμα και θύτης ….

Κενοτάφιο γίνομαι ….για την Φιλία…τον Έρωτα …την Αγάπη

Κενοτάφιο….αισθημάτων μα πρωτευόντων συν-αισθημάτων….

Καλώς όρισες και καλήν εσπέρα σου….Φίλε!
Όταν ξαναέρθεις στο μέτωπο σου θα ήθελα να γράφει "αλήθεια"

Κι ουχί….."καθήκον" φιλαράκι….
Κάποιος γενέθλια έχει σήμερα….
Κι εγώ…."φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες "…κραυγάζω!

ες αεί....το δώρο μου

ο εραστής , η μέλισσα, κι ενα μικρούλι "αχ".... ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ

Το χρώμα της γιορτής έχει η φορεσιά του....
Το ρόδι της ελπίδας το κεντίδι της....

Με Τήν Ψυχή και το Νου τουΥπέροχου Φίλου και όχι μόνο , δημιουργήθηκε ε το Σώμα του....

Ας γιορτάσουμε με την έλευση του....

Ας μας πάρει στα φτερά του ....να ταξιδέψουμε μαζί του το υπολοιπο καλοκαιρι μας...

ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ.........Να είναι φως μου

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Αθήνα, 1999.

Μια σπάνια ολική έκλειψη ηλίου, ένας Σεπτέμβρης ιδιαίτερα ζεστός.

Ένα ποικιλόμορφο όσο κι ετερόκλητο σύνολο ανθρώπων που θα δεθεί με τον πιο αναπάντεχο τρόπο.

Μια φαινομενικά νέα ακόμα γυναίκα, κυριαρχημένη από πλήθος νευρώσεων, που ξέχασε να ερωτευτεί.

Μια κορυφαία Ελληνίδα τραγουδίστρια στο απόγειο της καριέρας της, βουλιαγμένη στη μοναξιά και τα χάπια.

Ένα δεκαεννιάχρονο κορίτσι που έρχεται στην πρωτεύουσα, για ν’ ακολουθήσει τα όνειρά του.

Μια γάτα, με ταλέντο να πέφτει από ψηλά μπαλκόνια.

Ένας εικοσιτριάχρονος που τον θέλουν όλες.

Δύο πρωταγωνίστριες του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου, που ξεπήδησαν από άλλο βιβλίο, γιατί έχουν πολλά να πουν ακόμα.

Μια πόρνη πολυτελείας, που σταμάτησε το επάγγελμα, αλλά βαρέθηκε πια να κάθεται.

Μια καφετζού που δεν θα πιστέψει ποτέ στις υπερφυσικές δυνάμεις της, αλλά υπάρχουν στο μέγιστο βαθμό.

Ένα πλήθος ιδανικοί ανύπαντροι άντρες και μια χούφτα αθεράπευτες κουτσομπόλες.

Τι δεν είπαμε;

Α, ναι.

Έναν μεγάλο σεισμό και τις ασταμάτητες μετασεισμικές του ακολουθίες.

Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα γεμάτο χιούμορ και συναίσθημα, κομμάτι από τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Να μην ξεχάσω τον δραπέτη,

μια αινιγματική μέλισσα

κι ένα «αχ»,

που θα κρίνετε εσείς πόσο μικρούλι είναι κάθε φορά.

φοβάμαι.....άμνημον πορεία

Χάσκει το γόνυ παράκληση....αιμορραγεί ικεσία...

κι αν τούτη η πληγή με εκνευρίζει..

Δεν θα σε συγχωρήσω ποτέ....

αυτό θέλω....τούτο μόνο θέλω....

γιατί φόβος γεννιέται....

αν κλείσει η πληγή ....και η συγχώρεση δει το φως της γέννησης....

Εσύ θα μετοικίσεις στον πλανήτη της Λήθης....

για τούτο δεν θα σε συγχωρήσω ποτέ....

και την χάσκουσα του γόνυτος πληγή ....

ανοιχτή θα αφήνω...να αιμορραγεί πάντα παράκληση....

να στάζει άλικες ρανίδες ικεσίας.....

επειδη σ΄αγαπώ και σ΄αγαπώ

συγχώρεση δεν θα δώσω....

ΕΠΕΙΔΗ Σ΄ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ Σ' ΑΓΑΠΩ

ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΚΛΕΙΣΩ....

για τούτο...συνέχισε να δακρύζεις αίμα φως μου.....

Κ ι ας την μισώ τόσο τούτη την πληγή του γόνατος μου.....

"πέθανα ....αλλα σας βλέπω"

πέθανα..... αλλά σας βλέπω! ........



Το καινούργιο ( ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ) βιβλίο του
Γρηγόρη Χαλιακόπουλου



Με την γνωστή του γραφή ο Συγγραφέας Γρηγόρης Χαλιακόπουλος
μας ....ανατρέπει Ζωή!!.

Απ τις εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗΣ

Απο σήμερα.....2 Ιουλίου 2008....


Στα βιβλιοπωλεία......


ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ.....

Καλή ανάγνωση.....Σε όλους μας.....

Εξέλιπεν Θεός....ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΝ

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ........

Καλό Παραδεισο(!!!)..... ((που ου πίστευες και προσμονούσες)

ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΜΩΣΗ.....άμποτε Ψυχή μου~

..........................................................................................................................................................................

S E B A S T I A N.....αγαπημένε σε χρόνια πιο πετρινα απ την πέτρα

Kοιτάζω τον ουρανό μου....πια

Πόσα Φωτεινά Αστέρια τον γέμισαν!!!!!!!...

ΑΧ πόσο μα πόσο θα ΄θελα γδυμνός, σκοτεινός και άδειος να ήταν......

Γιατί; ΓΙΑΤΙ ; ΓΙΑΤΙ;;;;;;;;

........................................................................................................................................................................

"seb ειπε....

Κι είμαι εδώ!

και σ΄αγαπώ κι ας μη το πιστεύεις πια.

Κι είμαι εδώ!

κι ας αρνιέσαι πιστεύοντας ότι πουλησαν την καρδιά σου στο παζάρι ενός ληστή συναισθημάτων για "τριάντα αργύρια".

Κι είμαι εδώ Καρδιά μου για πάντα.

Φίλος.

Για πάντα φίλος σου.

κι όταν ακάνθινο στεφάνι σου φορω, είναι για να ξεπλύνω δικες μου ανομίες.

Μαρίνα! το κέρας της σελήνης

Μαρίνα ! ο χαλασμός του κόσμου ΕΣΥ!

ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΑΓΡΙΜΙ ΕΣΥ!

ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΜΟΥ ΔΕΛΦΙΝΙ "

................................................................................................................

SEB είπες.....

είπες....είπες.....είπες....είπες

είπες....

μα δεν αντεξες ΖΩΗ Καλέ μου....

διατάζεσαι να επιζήσεις.....

ΚΡΑΤΗΣΟΥ....

Πολυβόλησε όποιον σε τρέφει θάνατο….
Επαναστάτησε….
Αντέδρασε….

Κλείσε τα αυτιά σε αόρατη φωνή που σε καλεί
Σταματά να την υπακούς ….πιστός υπηρέτης και δούλος της….

ΚΡΑΤΗΣΟΥ….
Δεν σου χρειάζονται μηχανισμοί ζωής….
Είσαι δυνατός….Αντέχεις…..Αντέχεις



ΚΡΑΤΗΣΟΥ….

Από ξάρτι γρανίτη…..αλυσόδεσε Εαυτόν!

ΑΝΤΕΞΕ ΖΩΗ…..
ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΟΝΕΙΡΑ…

ΜΠΟΡΕΙΣ…..ΜΠΟΡΕΙΣ….

ΚΡΑΤΗΣΟΥ……

Είναι ικεσία….και προσταγή….
Είναι παράκληση και προσευχή….

ΣΕ ΣΕΝΑ….ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

πες μου ....πες μου τι θέλεις.....

Πορεύομαι μνήμη…κι αναπολώ παρελθόν…
Δακρύζω χαρά ….χαμογελώ δάκρυ…
Ανάσες βοηθούμενες….
Μηχανισμό ζωής….κι ανάγκη για την ανάσα
Φόβος; ....Απών
Ανάγκη; ....Απούσα….
Μνήμη;….παρούσα
Φιλία;…..παρούσα
Αγάπη;….παρούσα πάντα….

Θέλεις να χαθούμε σε ατραπούς μνήμης;
Πες μου θέλεις;

Ή μήπως στην μνήμη του μέλλοντος;

Θέλεις να χαθούμε ολοκληρωτικα και αμετάκλητα;
Θέλεις;

Πες μου…Πες μου τι Θέλεις;

μήπως ποθείς στην μνήμη του παρελθόντος γυμνοί να κολυμπήσουμε;

Θυμάσαι;;;;;;;;;

Θυμάσαι το πλακτόν ;
Που στο γδυμνό κορμί σου…. ζεστή φορεσιά έγινε…..

κάποια νύχτα αυγουστιάτικη ήταν .....
Μπάνιο νυχτερινό….κι η φωτιά στην αμμουδιά

φιλί ερωτικό στον ουρανό άφηνε…
Θυμάσαι χαρά μου…..;;;;

Ντύθηκες το πλακτόν του Αιγαίου…..
Και πορεύεσαι ουράνιους δρόμους….

Θέλεις να παίξουμε….θάρρος;
Η μήπως αλήθεια;

Η μήπως τρέλα τελικά θέλεις να παίξουμε;

...όμως ...όμως!!!

κατεργάρη....

γνωρίζεις ότι νικήτρια θα βγω...σε τούτο το παιχνίδι....

γι αυτό;

γι αυτό επέλεξες τελικά το παιχνίδι τούτου;;;

Κι εγώ....χιλιες πεντακόσιες δύο νύχτες

""παλεύω να ....σε συγχωρήσω!!!!""

ενα βιβλιο ...ξεκινησε το ταξιδι του

καλοτάξιδο....λοιπόν

κι είναι η γραφή του γνωστη κι αγαπημένη.....

κι είναι ο ποιητής που στο " εντός" μας , μας εμαθε ταξιδι να κάνουμε.....

όμορφα να ταξιδέψετε στις ψυχές και στο μυαλο των ανθρώπων αγαπημένε μου ΗΧΕ...

Οπισθόφυλλο

Οι Ήχοι , λέω, όταν πλαγιάσουν πολυ απο τον άνεμο,

παύουν να είναι ήχοι.

Γίνονται μικρά κορδόνια να μπορούν τα παιδιά

να κρατουν τα κόκκινα τους μπαλόνια στο Λούνα πάρκ....

Να κρατολυν το πλαστικό φορτηγάκι τους

καθώς τρέχουν στον δρόμο...

Να συγκρατούν ένα παπούτσι επάνω στο πόδι

καθώς εκείνο βρίσκεται σε γρήγορο βηματισμό.

Κι εγώ πλάγιασα.....

""ακόμα κι οι βρύσες σταμάτησαν να στάζουν"".....

Απαλλαγμένη ύλης…ωσεί παρών διαβάτης σε ατραπούς -σοκάκια
πλασματικής πρωτόκλητης ατόφιας ανυπαρξίας…
Πρόσω ολοταχώς η προσταγή εντός….
Μα και τούτο το εντός μοιρασμένο ίσταται….
Πρόσω όπισθεν …. Κι η διαταγή αλλάζει ανάποδα..παράλογα..

Κι οι ταχύτητες του νου …τρελαίνονται
Σφραγίζονται τα ώτα…..
Μ΄ αφωνία οι χορδές να κραυγάσουν προσπαθούν...

Και……
Λίκνο γίνονται να κουρνιάσουν οι φωνές
και κείνες να! Στην αγκαλιά τους σπεύδουν….
Σα νιογέννητα που απ΄ αμνιακο πέλαγος σε λιμάνι άγνωρης υφής θαλασσα αγκυροβολούν….
Φωνές έμβρυα….κραυγές
Κραυγές υπέργηρες αιωνόβιες….
Κι η λέξη Μια
Κι η κραυγή άλλη Μια… ίδια πάντα……….
Βοήθεια………..
-Αντέχεις…-απάντηση- … η Ηχώ σου ….
από άπατο πηγάδι …..!

Κι η σκοτεινιά….ανατέλει
Κι εραστής ήλιος αχινός…..την περιθάλπει….την κανακεύει
φιλί ευχής ανατολής της ακουμπά στο προσκεφάλι…..
Ευχή ανατολής…. "Καληνύχτα ψυχή μου" ψιθυρίζει...

καληνύχτα.....

ομιχλης ....σταγόνες

Σταγόνες ομίχλης σε ταξίδια Ανατολής σοκάκια άγνωρα
Προσμονή σε ένα Παγκάκι επιστροφής υπόσχεση…
Σπονδή, κουβέντες που τα βλέμματα θα πουν και τ’ ακροδάχτυλα αφή θα γράψουν,
γλυκάνισο και δυόσμο να ζεσταθεί η ψυχή..
Λέξεις σοφίας πλέκει και ποίηση ποιεί,...
Σταγόνα σοφίας αίμα ινδιάνου μαχητή ,
Ιχνηλάτης γίγνεται σε χνάρια αρχέγονων ποιητών ….και πορεύεται

ενδύεται χυτή κόμη περιβολή ....
Οπές - ανάσες μετάγγιση....
με αμφυλύκης χρώμα φορεσιές δρόμου καλλύνει ψυχές… τις ταξιδεύει.

Κύκνειο βλέμμα ,εικόνα ύστατη, εύμορφης κορμοστασιάς , πανέμορφου προσώπου είδωλο
σε αργυρό καθρέφτη στο αιώνιο ταξίδι συντροφιά δωρίζει…

«Κικλήσκει … εαυτόν λυσίκομο περιβολή»…

Περιβάλλει άλλους σοφία αχνισμένου δάκρυτος ψυχής μοναδικής …ένδυμα
Κεντά λιβάδια παπαρούνες σε χρυσαφί καμβά…
τρυπά μεδούλι με λέξεις ποίησης γεννήτορες και ζωοδότρες….
Λυσιτελής πορεύεται σ’ οδούς συμπαντικούς…

Είναι ομίχλη και σταγόνα….
Είναι η εξιλέωση του νου μου…..

Είναι η θέση στο παγκάκι που κρατά χουχουλιασμένη μνήμη…

Είναι η Φίλη ….
Είναι η Αγαπημένη...
Είναι η Απαντοχή των Όλων…
Είναι η μοναδική σπάνια ομορφιά του ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ….

ΣΤΑΓΟΝΑ ΜΟΥ.......ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ

liberte compagnon.....

Στοχεύω ψυχή… σε βλέμμα που αντιστέκεται στου χρόνου τις ρυτίδες

Ανακαλώ μνήμη …. ψάχνω χνάρια παρελθόντος επαναστατημένου που γεννά μέλλον ευοίωνο…
Κόκκινες μέρες αντίστασης στο σαθρό που μου επιβάλλουν...

Και χαμογελούν τα μάτια όταν ανακαλύπτουν της ελευθερίας τον αγέρα

Πνοή τα κύτταρα αποκτούν και χαμένες
μα χάσκουσες " αγάπη τε κι ελευθερία" οδούς ...
ανακαλύπτει «ξανά» η καρδιά ...

Παντιέρα υφαίνει η ψυχή …
κι ελπίζει!
Σ΄ ακολουθία Ανάτασης κι Ανάστασης Ανθρώπου...

Για τους κήπους της γης , τους καρπερούς
Διαρκούς επανάστασης "κερδοφορίας " ανθών ….

Ανθέ απρόσμενα αγαπημένε….

Λυτρωτή ελεύθερων μα πάντα «πολιορκημένων» στην απαγόρευση
της ...της ελευθεροτυπίας σκέψης …

Σύντροφε μου Ελευθερίας

Παντιέρα με στάμπα αγαπημένη "comandante "
Που "εμπρός" προστάζει σπέρμα ελευθερίας
εσύ liberté compagnon…..
ποιείς και ….πρόσταγμα εισπράττω


και…μαθαίνω να υπομένω και εκπαιδεύομαι να επι-μένω….

ξένε μου Σύντροφε
γνωστέ αγαπημένε liberte compagnon

Και ….. σ΄ αγαπάω
Κι ελπίζω…. Σε Μάνας Μαρίας ευχή –κληρονομιά

Και την παλάμη σου κρατώ….
Κι απαντέχω…..

Πέντε η Ώρα που βραδιάζει...

1461 καλημέρες....
1462 καληνύχτες....
Θέλω να φύγω είπες.... κι ηταν η ωρα 5 που βραδιαζει...
Κι άπλωσα τι παλάμες να σταματήσω τον ήλιο....
να μη βυθιστεί στα μάτια σου....
ΟΜΩΣ..! ΟΜΩΣ..!
Ζωγράφισες με τα χρώματα της νύχτας, τις μέρες μας....
Καλό ταξίδι σε προορισμούς αιώνιους να έχεις....
ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΜΩΣΗ.!

Αναστήτω....η Αγάπη

Στους πιστεύοντας και μη….
Στους πιστεύοντας Υιό Θεού Αναστημένο εκ νεκρών……τον συντρίψαντα τον θάνατο
Στους πιστεύοντας σε Υιό Ανθρώπου…Αγάπη προσφέροντα και θυσίας αίμα….

Σε όλους εσάς Αγαπημένοι μου πολύ….Απαντοχή σε δύσκολο μονοπάτι
Βάλσαμο καρδιάς…..
ΕΥΧΗ δανείζομαι ΜΑΝΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΓΙΑΣ…..

ΝΑ ΣΤΕ ΚΑΛΟΤΥΧΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΕΤΙΚΟΙ…


Μια αγκαλιά για τον κάθε Ένα από Εσάς ξεχωριστά κι ένα φιλί κόκκινο « Αναστάσιμο»

Ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς τε και ψυχής …
Και μια ΣΥΓΜΩΜΗ …..

Αγάπη….Αγάπη….Αγάπη σας ακουμπω ατόφια αληθινή….
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ…….

τα σα εκ των σων ....ψυχής μου Αγαπημένοι Ιδιαίτεροι

βαλσαμο ε'ιστε και στην αγκαλη σας κουρνιαζω

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΑΣ .....
Γιαννης....Ηχω και προσταγή μου
Ηχος....ψυχη μου να χαμογελας
ομιχλη....ινδιανου αιμα σταγονα σοφιας
χνουδι...κι η ψυχη φτερα αποκτα
μοιρα....θυμαται η ψυχη
βασιλης....liberté compagnon Λουκία Δαφνη ΜΑΝΑ ΜΑΡΙΑ
*takiser....mila mojia
Νegma ...αστερι
βικυ...εν λευκω η καρδια προσταζει
Δημητρης...σε φοντο ασπρομαυρο
γλαρενια.....ασπαστη
Βεττυ-αναστασια....συμπαντος κοσμου ανασα
αλεξάνδρα...Ελπιδα μας αντιστροφη και αναλογη
αγγελος....κι εμπρος μπροσταζει
adaeus...χαμογέλα μου
Γιωργος Ποταμίτης....κατ ιδιαν
genna....30φυλλα!
Dee Dee....μηνυμα σ΄ενα μουκαλι
ILIAS....τρυφερέ μου
poetid sin......αγαπημενη
maya.....η χαρα μας( κι ας μη το ξερει)
Μωβ....γλυκοχρωμα
Κατερινα....ναυαγιο
ανθρακορυχος ....

διαδρομες και χανεται ο νους σε όμορφες στιγμες

aella
piece de resistance
roadartist....
una mama.....κι όχι μονο
ανεμοσκορπισματα......
γρηγορης χαλιακοπουλος
ελενη θ........
ελενη στασινου
καπετανισσα.....
Κυβέλη....
Κωνσταντινος................1
περιφερομενη απογνωση...(ισως)
αβουλα.....με κρεμμυδάκι
φεγγαραγκαλιες.....