Άτι η σκέψη και καλπάζει…
Βυθίζεται στο βλέμμα σου κι ας έχει "χρόνους "να το δει….
Βαδίζει η σκέψη...
Σε σένα ταξίδι κάνει…
Σταθμός κάθε ρυτίδα σου ...και στέκεται .
Στέκεται και μνήμη πλημμυρίδα την γεμίζει .
Αυτή η όμορφη ανάμεσα στα μάτια ,
θυμάσαι φως μου ποτέ ζωγραφίστηκε;
-φεύγω είπες….-πινέλο αυτόνομο ζωγραφιά αρχίζει -
Κι αυτό το “ φεύγω” στα μάτια σου ανάμεσα γραμμή χαράζει
Βυθίζεται στο βλέμμα σου κι ας έχει "χρόνους "να το δει….
Βαδίζει η σκέψη...
Σε σένα ταξίδι κάνει…
Σταθμός κάθε ρυτίδα σου ...και στέκεται .
Στέκεται και μνήμη πλημμυρίδα την γεμίζει .
Αυτή η όμορφη ανάμεσα στα μάτια ,
θυμάσαι φως μου ποτέ ζωγραφίστηκε;
-φεύγω είπες….-πινέλο αυτόνομο ζωγραφιά αρχίζει -
Κι αυτό το “ φεύγω” στα μάτια σου ανάμεσα γραμμή χαράζει
-Φεύγω είπες…. -κι αυτόνομα αυτό συνεχίζει-...
Σ΄ εμένα, δυο γραμμές- σαν σε παρένθεση -στα χείλη τοποθέτησε…
και το χαμόγελο κάπως παράξενο κατέστησε...
Σαν λυπημένο ... να βγει θέλει , μ΄ αναρωτιέται το "γιατί ;"
Να ταξιδεύεις σου ζήτησα
Μα την άγκυρα να σηκώσεις δεν σ΄ αφήνω ...
Θα με συγχωρέσεις άραγε ποτέ ψυχή μου;
Πληγή με είπες....
Σ΄ εμένα, δυο γραμμές- σαν σε παρένθεση -στα χείλη τοποθέτησε…
και το χαμόγελο κάπως παράξενο κατέστησε...
Σαν λυπημένο ... να βγει θέλει , μ΄ αναρωτιέται το "γιατί ;"
Να ταξιδεύεις σου ζήτησα
Μα την άγκυρα να σηκώσεις δεν σ΄ αφήνω ...
Θα με συγχωρέσεις άραγε ποτέ ψυχή μου;
Πληγή με είπες....
Πληγή έγινες .... εσύ
Πληγή - πηγή κοίτη χρυσού ...
Θησαυρέ….
“Μαλαματένια άγκυρα και χρυσαφένιε κάβε”
Ας μπορούσα σε σένα για πάντα να δέσω….
Για πάντα; … μα πως;
Αυτό το πάντα ! ... πάντα ποτέ γίνεται...
Πληγή -πηγή έγινες, κι αιμορραγείς χρυσάφι
Θησαυρέ!…σπάνιε κι ακριβέ….
Πληγή - πηγή κοίτη χρυσού ...
Θησαυρέ….
“Μαλαματένια άγκυρα και χρυσαφένιε κάβε”
Ας μπορούσα σε σένα για πάντα να δέσω….
Για πάντα; … μα πως;
Αυτό το πάντα ! ... πάντα ποτέ γίνεται...
Πληγή -πηγή έγινες, κι αιμορραγείς χρυσάφι
Θησαυρέ!…σπάνιε κι ακριβέ….
κοίτη χρυσού....εσύ
χρυσαμοιβός....εγώ
46 σχόλια:
Να ήξερες τι μου θύμισες τώρα…
Άσε, έβλεπα και κάτι πριν και είμαι διπλά συγκινημένη αυτή τη στιγμή.
Μια αγκαλιά σου αφήνω και πάω για ύπνο.
Θυμήσου μόνο το χρυσάφι που μέσα σου κρύβεις. Είναι το ακριβότερο.
Καληνύχτα ψυχή μου!
οι πιο όμορφες πινελιές της ζωής στις χαρακιές του προσώπου βρίσκονται. μα πού διαλέγουν να γίνουν το ορίζουμε εμείς. αν θάναι ρυτίδες απο τα πολλά χαμόγελα ή αν θα τραβούν τα χείλη προς τα κάτω σαν τις πονεμένες ψυχές...
δεν γυρνούσα πίσω στο πιο φρέσκο μου πρόσωπο. το τωρινό είναι πιο όμορφο με την ζωή μου γραμμένη πάνω του. και αγαπώ και των φίλων μου που μου θυμίζουν την ιστορία που μαζί ή χώρια ζήσαμε.
τα πινέλα εμείς τα κρατάμε. μεγάλη εξουσία πάνω σε αθώα πρόσωπα...
σε φιλώ πάνω στις δικές σου πανέμορφες γραμμές ζωής
μαρίνα μου
όμορφη
χρυσή μαρίνα μου
καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχ
To σημερινό σου ειναι απλά εξαισιο..
Μου εφερε πολλά στο μυαλό που ταιριάζουν με μενα..
Καλημερα Μαρίνα.. των βραχων
βαρκαδα εσυ...ναυαγιο εγω..
εξαισιο τραγουδι κ κειμενο.
μαλαματενιες καλημερες.
Ομορφη μουσική, πιο όμορφο το κείμενο απ΄την ψυχή γραμμένο.
Ζωγράφισε ο χρόνος πάνω στα προσωπά μας, μα να ΄ταν μόνο αυτός...
...είναι και η μοίρα που γράφει πάνω μας με το δικό της πινέλο.
Μαρίνα της καρδιάς μου
μακάρι - μακάρι - να
βρεις ψυχή, με τις μνήμες
αγκαλιά να πας
παρακάτω στον δρόμο που έχει
τ΄όνομα ΖΩΗ...
Θα είμαι εδω -
είμαι εδω
μαζί σιγά σιγά
ανάσα ανάσα
φιλί φιλί...
Χρυσή μου Μαρίνα... πόσα δεν είδα εδώ..., μα ενα ενα θα το αγγιξω και κάθε ρυτίδα της ψυχης σου θα προσπαθήσω να σβήσω...
φιλί υπόσχεσης...
ΜΟΝΑΔΙΚΟ Μαρίνα! Μοναδικό!
Ψυχή μου! Κάποτε είχες πει
“Κομμάτια απ΄ τις σάρκες μου κόβω, τα πετώ και πίσω δεν γυρνώ! Κι ας πονάω!”
Γιατί πίσω γυρνάς λοιπόν? Κι αν λάθος κάνω κι αυτό παρόν είναι, γιατί δε το αλλάζεις?
Κι αν κάποιος – κάποιοι πληγή έγιναν, εσύ δάκρυ και τύψη έγινες για εκείνους.
Το έχεις σκεφτεί αυτό ποτέ φως μου;
Γύρω μου άγνωστοι όλοι. Άνθρωποι μ΄ άλλη κουλτούρα, άλλη νοοτροπία, ίσως κι άλλο δέρμα. Κι η σκέψη μία Εσύ! Εσύ!
Εσύ εκεί !
κι αυτά που γράφεις. Υπέροχα , μα νόημα δεν έχει. Έχει?
Κι εγώ εδώ! Πιο μόνος από ποτέ. Και θυμάμαι.!
Ξωτικό σε λένε. Λαφίνα σε λένε.
Κι εσύ φωνάζεις! ΜΑΡΙΝΑ με λένε. ΜΑΡΙΝΑ γαμώτο.
Θυμάσαι;
Κι είσαι εσύ η Μαρίνα λοιπόν.
Κι είσαι γεμάτη απ ΄τ΄ απέραντο της θάλασσας .Την “ανοιχτωσιά” και το ατίθασό της έχεις.
Θάλασσα ωκεανός η ίδια είσαι..
Σε όλους ταξίδια να κάνουν ευχή δίνεις.
Σκέφτηκες ποτέ ότι στον εαυτό σου αυτή την ευχή ποτέ δεν έδωκες?
Το σκέφτηκες Λαφίνα?
Ρίχνεις άγκυρα κι αράζεις. Σκουριάζεις εκεί.
Φύγε! Ξεκόλλησε! Ταξίδευε!
Κολύμπα που να πάρει!!
Τι δελφίνι ο παππούς σε έλεγε?( Δελφίνι το καλοκαίρι , Λαφίνα το χειμώνα! Έτσι δεν σε έλεγε?)
Ταξιδεύουν τα δελφίνια Μαρίνα μου. Ταξιδεύουν κι ας αγαπούν.
Λεύτερα τα λάφια είναι!
Εσύ γιατί εξαίρεση γίνεσαι?
Μαρίνα των βράχων και της τρικυμίας.
Μαρίνα Λαφίνα
Μαρίνα Δελφίνι
Μαρίνα Θάλασσα μου
Μαρίνα εσύ!
Ως πότε? Ως πότε?
Φύγε απ΄ τους σταθμούς και το ταξίδι ξεκίνα.
Μάλλον την λέξη και την ουσία της ξέχασες.
Σου στέλνω φιλί .Ξέρω όμως ότι θα το προσπεράσεις.
( για το μακροσκελές του σχολίου μου ζητώ συγνώμη από σένα κι από όλους, Από τον Γιάννη ιδιαίτερα.( ξέρεις γιατί).
Των λέξεων τα θαύματα κοιτώ γοητευμένη. Και κείνες τις γραμμές στο πρόσωπο, το Φως πώς τις χαϊδεύει, τη μια να γέρνουν προς τα δω, την άλλη τρέχουν πέρα... Αλλά, θαρρώ πως ο χρυσός, στο Φως παίρνει άλλες διαστάσεις και ακτίνα σε κάνει ολόχρυση, του Ήλιου ΕΣΥ θυγατέρα! Μαρίνα λάμπεις, μην το ξεχνάς και φως παίρνω καθώς σε βλέπω! Της καρδιάς μου από χρόνους αγαπημένη...
Η χρυσή σου η ψυχή Μαρίνα..αυτή έχεις για θησαυρό.
Αφήνω μια αγκαλιά
φιλί ήλιου που δύει
μια υπόσχεση μα και
μια ευχή να είσαι καλά Μαρίνα
Σου γράφω την ώρα που ο ήλιος έχει πέσει και το πιο όμορφό του τελευταίο φως στη μικρή βεράντα μου έλειψε, ψυχρούλα λέω και ξαναμπαίνω μέσα…
…θα ξαναδιαβάσω αυτό το κείμενο άπειρες φορές και θα ξανακούσω αυτό το τραγούδι άλλες τόσες…
…και θα ξαναπιώ τσίπουρα εδώ και κει μαζί σου
άπειρες φορές…
..και θα περάσουμε μαζί
άπειρες νύχτες κουβεντιάζοντας,
και πρωινά με το διπλό μας χαλαρό καφέ..
…και θα γράφουμε τα καλύτερά μας, τις στιγμές που έχουμε τη μέγιστη ψυχή να το κάνουμε…
…και μια κοινή φίλη –ξέρει εκείνη ποια- μ’ έμαθε πρόσφατα να κρατώ τα όμορφα, και στα κενόδοξα να προσπερνώ…
…ποτέ ως τότε δε θα μπορούσα να διαγράψω το σχόλιο ενός ανθρώπου,
το θεωρούσα μέγα λάθος…
…αλλά τα χρόνια που με μάθανε να μιλώ…
…με μάθανε και να σωπαίνω, γιατί η επίγνωση της σ ι ω π ή ς είναι πολύτιμη, ειδικά γι αυτούς που συμβαίνει θέσει και φύσει να μιλούν πολύ…
άλλη μια φορά τώρα το κείμενο, άλλη μια το τραγούδι, γι αυτά είμαι εδώ και να σ’ αγαπάω, και να σωπαίνω… ακόμα και με πολλά λόγια,
όχι να δημιουργώ στόχους, ακόμα και τη στιγμή που ζητάω συγνώμη,
στα λόγια είμαστε καλοί πολλοί
στις πράξεις απομένουμε λίγοι
φιλι φιλι φιλι φιλι
αχ ρε παιδια...Γιαννη μου και καλη μου Μαρινα...
.....ναι
φιλια κι απο μενα..
αυτο μονο..
κι ενας κομπος με οσα γραψατε και απο το τραγουδι..σημαινει ανταποκριση.
Ότι θες, μπορείς.
Μόνη εσύ κι όρθια.
Ότι θες εσύ, κανένας άλλος.
Θες σταθμός, μπορείς, θες χρυσάφι γίνε.
Θες ταξίδι, βγες, θες αγκάλη, μείνε.
Μας σημαδεύουν. Πυροβολούν.
Κι εκεί, όταν φαρδιές-πλατιές στο πάτωμα μας σέρνουν, μας ορμηνεύουν κι αναρωτιούνται τι τάχα κάνουμε κατάχαμα.
Λες και δεν άκουσαν την ίδια τους την τουφεκιά.
Στην ουσία έχουν κιόλας προσπεράσει...
Τι ειρωνεία.
Κι εσύ, αδερφή στον πόνο και στη χαρά, να νομίζεις πως τις άγκυρες ορίζεις...
Αχ.....
Σ’ αγαπάω πολύ αδερφή μου....
Πάρα πολύ...
μαρίνα μου
πάλι χάθηκα στις σκέψεις διαβάζοντας τόσο δυνατό έρωτα,
αγάπη με λυγμούς,
και θάλασσα.
απέραντη, βαθιά.
γοητευτική και ταξιδιάρικη.
οι κάβοι μένουν σ'ένα σημείο,
εκείνη δεν σταματά.
να θυμάσαι
μα να ταξιδεύεις. μ'ακούς?
καληνύχτα
γλυκιά
μαρινάκι μου
χχχχχχχχχχχχχ
φιλιά
η ιστορια της μικρης αυτης ρυτιδας...ποσες ιστοριες θα δημιουργησουν ενα προσωπο 'αυλακωμενο' αλλα κι ενα μυαλο σοφο?...μια ψυχη γεματη ενεργεια!
καλη σου μερα!
ΑΣΧΕΤΟ!
Βλέπω Φως, Χρώμα, Δρόμο, Ομορφιά! Βλέπω αχόρταγα! ΜΑΡΙΝΑ ΜΟΥ! Φιλιά!
ΜΑΡΙΝΑ ΜΟΥ !
Θησαυρός ΕΣΥ..
ψυχης..
τα λόγια είναι φτωχά καρδιά μου
Αλκυόνη
Μια ψυχή που αρμενίζει στο ασημένιο μονοπάτι της θάλασσας, για να φτάσει στην πηγή του, σε κείνο το ολόγιομο φεγγάρι του έρωτα, κι απο εκεί να χαθεί πάλι... Υπέροχο ποστ, περιττά τα λόγια!
μια αγκαλιά αφήνω Μαρίνα
και μια ευχή για καλό ξημέρωμα
φιλί
Μαρίνα να προσέχεις
μακάρι όλες οι πληγές να αναβλυζουν χρυσάφι Μαρίνα μου, μακάρι.
χρυσάφι όπως τα λόγια σου...
κάθε αγκάθι να κρύβει μέλι.
καλή σου μέρα γλυκιά μου
φιλί και χαμόγελο
κοίτη χρυσού εσύ, χρυσαμοιβοί εμείς Μαρίνα...χαίρομαι που έγραψες κάτι τόσο όμορφο που μόνο για την ψυχή σου θα μπορούσε να μιλά...
Δεν το καταλαβαίνεις εσύ κι αναρωτιέσαι, γιατί αυτοί που δεν γνωρίζω ασχολούνται μαζί μου; Γιατί, μπαίνοντας εδώ κάποιος γράφει και ξέρει ότι τα λόγια του θα βρουν αποδοχή, σεβασμό και φιλική διάθεση...Αυτό δεν το βρίσκεις τόσο καθαρό αλλού...Σε φιλώ γλυκά.
POETIC …..αγαπημενη
Μαρια μου …
γλυκια μου Μαρια.
Η μνήμη ….η μνήμη…δρομος μπροστα...
χαντακι που μας κρατα στο πισω..
Ελειψα δυο μερες….
”κλειστον λόγω μνημης” πινακιδα ειχε βαλει η ψυχη…
Φιλι….παντα θα αναρωτιεμαι ψυχη μου…
Ομορφο δειλινο να εχεις….Μαρια μου…
χαρα μου….mayoula μου…
κάθε ρυτιδα και μνημη….
καθε ρυτιδα κι αγαπημενοι….
Ετσι οι χρονοι στο προσωπο χαραχτηκαν….
Xαρα μου….χαρα μου….
Φιλι σου στελνω….. χαρα μου λιγο θλιψη εχει…μα θα περασει
Μαρια….του ηλιου κορη
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ μου....
Τι να σου πω εγω; Τι;….
Ένα διαλογο….θα γραψω καθημερινο μας…
"Εισαι καλα;"
"Αντεχω"….
Και καποιον άλλον που με μια παλια φιλη εγινε….
«Τι κανεις; Μαρινα;»
«Θλιβομαι»….
Για όλα τα ….άστα να πάνε.
Σε φιλω Μαρια….σε φιλω….
ΚΑΤΕΡΙΝΑ μου
ναυάγιο κι εγώ….
Ναυαγιο οι μνημες….
ναυαγια γεματα ο της ψυχης βυθος....
Καλή σου νύχτα ΚΑΤΕΡΙΝΑ μου....
Αλεξάνδρα μου…
Η μνήμη ζωγραφίζει Αλεξάνδρα μου…
Η μνήμη….
κι οι άνθρωποι που μνήμη γίνονται….
οι δικοί μας άνθρωποι….
Φιλί φιλώ εσένα
Κι η υπόσχεση σου έχω δώσει….
Ανάσα ανάσα
Φιλί φιλί …..φωνή μου αγαπημένη
Φαβούλα μου…..
Κρεμμυδάκι μου…
Υπόσχεση μικρό μου….
υπόσχεση σου δίνω…
Εδώ θα είμαι πάντα….κι εκεί …
Με τις ρυτίδες μου…
εγώ όμως πάντα…εγώ…
Φιλί….υπόσχεση
Sebastian…
……………………………………………………………………………………………
(προσωπικά και ιδιαίτερα κατέθεσες….δεν υπήρχε λόγος)
Μαρίνα εγώ λοιπόν….
«και ποιος τις πληγές…» ….γνωρίζω…
φιλι S...φιλi
( ποτε δε το προσπερνω)
ΒΙΚΥ μου…..
ΕΣΥ το φως…κι εγω φως εκ του φωτος σου….
Ελειψα ψυχη μου….για λιγο.
Ξανα εδώ…για πόσο δεν ξερω…γι όσο ματια μου…για όσο….
ΤΡΥΦΕΡΕ μου….
Καρδιά μου….
Ο θησαυρός εσύ....
Θησαυρός είσαι και το ξέρεις τρυφερέ μου….
Πρόσεχε μου εσύ καλέ μου….
Πρόσεχε μου…..
ΗΧΩ μου…..
Οι ανατολές μαζί και τα δειλινά μαζί από χρόνους πριν …
κι η θάλασσα…
Κι οι φωτιές στην αμμουδιά…
κι η μνήμη…
και τα φεύγω ….
Όλα μαζί….μαζί
Ηχώ μου…..
Κι αυτά τα τραγούδια….
κι αυτά μαζί καρδιά μου…
.πάντα μαζί Ηχώ…πάντα
Φιλι……….Το Σ΄ ΑΓΑΠΑΩ είναι λίγο πολύ λίγο
Mojia mojia mila mojia…..
Εδώ …εδώ …εδώ όλα….
κι η ανταπόκριση καρδιά μου
Φιλί στέλνω …..πιαστο
ΑΔΕΛΦΟΥΛΑ……
Σε αγαπαω αδελφουλα….
το ξερεις πια….
Πολύ πάρα πολύ…μα παρα πολύ
Χαρα μου….χαρουλα μου….
mayaoula μου….
Στους σταθμους ταξιδευει η μνημη μα κι η αγαπη…..
Κι οι καβοι σταθεροι…γιατι ετσι πρεπει….
Μη ξεχνας….οι καβοι στα λιμανια υπαρχουν ματια μου….
και τα λιμάνια μας πάντα θα τα αναζηταμε καρδια μου
Φιλι….χαρας πάντα όταν σε
”βλεπω”
mama μου και οχι μονο..
Γλυκιά μου mama...ποια ρυτίδα έτσι ανώφελα γράφτηκε;
ε, mama μου;
Φιλί….καλή σου νύχτα mama….
Όμορφο ξημέρωμα…..
ΒΙΚΥ μου….φως μου!
Απ το «εν λευκω σου» πηρα….
και δρομους και χρωματα χαραξα κι εγω…
Φιλι….φως μου
Αλκυόνη μου…..
Θυσαυροι οι γυρω μου
ομορφων πάντα λογων Εσυ ΑΛΚΥΟΝΗ….
Κατι απ την λάμψη τους σε μενα λιγο αντικαθρωπτιζεται….
Αυτοφωτη δεν ειμαι ψυχη μου…..
άλλοι οι ήλιοι μου
Φιλι….σου ακουμπω ψυχη μου
Equilibrium….
Καλως όρισες….
Φευγεις ομωςε εσυ; ή δεν καταλαβα καλα αυτό που διάβασα;
Σε ευχαριστω….σε ευχαριστω…
στο καταφυγιο σου ομορφοτερα διαβασα….
Φιλι….καλωσορισμα.
ΤΡΥΦΕΡΕ μου….
Αγκαλιά φιλί υπόσχεση…..
Να μου προσέχεις σε παρακαλώ….
σε παρακαλώ!
ομορφε μου…ομορφε μου…
Κωνσταντινε μου….
τι να σου γραψω καρδια μου…τι;
Εδώ ειμαι….οταν κι οποτε….
Εδώ….
Ομορφε μου;
Ομορφη νυχτα να εχεις…..
ομορφη όμορφη πολυ
του ΣΥΜΠΑΝΤΟς εσυ ΠΡΩΤΟΦΙΛΗ….
Σε ευχαριστω πολύ….
που ηρθες, που εμεινες, που ερχεσαι….
Betty μου;
Αγνωστη μου Φιλη….
Παντα θα αναρωτιεμαι το πώς και το γιατι….
Μα πάντα διαβάζοντας σας θα χαμογελω ηρεμη και ΄σιγουρη ότι θαύματα πάντα θα γίνονται ομορφια μου….
BETTY μου;……φιλι πρωτόφιλο……
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ μου; Να εισαι καλα πρωτοφιλη κι εσυ
Θυσαυρός ότι έγραψες....
πληγή που θ' αναρώσει,
σπάνια κι ακριβή Γνώση.
καλησπέρα.
υγ. μετακόμισα
Αela;...
μετακόμισες στη γειτονια μας καλό μου;
καλως το μου ....
καλως το μας.....
ερρχομαι στο " σπιτικο" σου....
φιλι....Αela
φιλι...φιλι
Αφήνω μάλαμα φιλιών, να με ταξιδέψεις σου γύρεψα και στην κοίτη του με πήγες.
Θησαυρέ μου, της γνώσης φώς έλυσες την άγκυρα... κι ευτυχώς άφησες το σκοινί και την σημαδούρα στ' ανοιχτά.
Κι ήρθα ανάμεσα στα μάτια σου στη γραμμή που χαράζει το δάκρυ... σιμά σου ν΄αντιστρέψω.
Ψυχή μου ας μπορούσα εσένα να θωρρώ ατόφια, κι ας με τύφλωνε το χρυσάφι.
Σιμά στέκω, λίγο τη φωνή χαμηλώνω, η πληγή να επουλωθεί...
νάρθω, ναρθείς σ' όποια άκρια....
φιλί νυχτιάς γλυκό.
ΣΤΑΓΟΝΑ μου;;...εγνοια εγινες κι ανησυχια
σταγονα μου;
Τους καβους ριχνω...
σταγονα; που το χρυσαφι;
κι ο τσιγκος που;
καραβι αραγμενο σε πελαγος που βρυχαται ειμαι...
μα παλι σταγόνα μου, ...
ενα το λιμανι...
και το ρεμετζο για τον καβο να πιαστει, ενα....
σταγονα...εγνοια μου
μια σταλαγματια χναρι αφηνε...
ετσι για την νηνεμια....
για την ελπιδα
για την προσμονη σταγονα ...
και το "εστι¨
ή για το"ει"...
το "εισαι" ψυχη μου σκια ...
το ¨"εισαι"....
φιλι....πελαγισιας αλμυρας σταγονα μου , δελφινι -σκεψη σου φερνει
εσύ χρυσαμοιβός...
τι όμορφη λέξη!
πόσο ωραία το έδεσες στο κείμενο!
καλή σου μέρα
μελομενε...
καλη σου μερα μελομενε μου και καλωσόρισες...
με τις νεραιδες σου " ονειρευομαι"
κι ο "νεραιδόκοσμος" σου με ταξιδευει...¨
χναρι δεν αφηνω μη τον ταραξω...
οι νεράιδες μελομενε μου, με παιχνιδιαρικες ψυχες ντυμενες με χρωματα του φωτος θελουν να παιζουν...κι η δικη μου στην κολυμπηθρα αυτη ακόμα δεν εχει μπει...να τις πληγωσω δε θελω...γι αυτο χναρι δεν αφηνω....
καλη σου μερα μελομενε....
ομορφα παιχνιδια με τις νεραιδες σου να παιζεις....
και να χαμογελας ....
να τους χαμογελας.....
Δημοσίευση σχολίου