προσευχή....σε δρόμους άνυδρους

Κατρακυλά το « σ’ αγαπώ», σε γειτονιές ονείρων…
Πάει ζεστασιά να βρει σ’ ανάσες ξεχασμένες
Άλικοι ψίθυροι το παρασέρνουν σ΄ ακτές δύσβατες
Σε μπλόκια λιμανιών αυτόφυτων σκοντάφτει...
Και αγαπώ το όνομα του λέει
Κανείς δεν το γνωρίζει πια…μ΄ αυτό εκεί επιμένει
Σ΄ αγαπώ με λένε…
Φύγε δεν σε γνωρίζω φύγε...φωνή βράχων η ανταπόκριση
Μα…εγώ είμαι … εγώ το « σ αγαπώ»…
Φύγε… ακούς… σ’ άγνωστους δεν μιλάμε…
Βράχος ψυχή , γρανίτης νους εμείς
κανείς δεν θα ακουμπήσει…
Κανείς εξόν της παγωνιάς και της αντάρας η θάλασσα

ένα δακρυσμένο « αγαπώ» πάει ζεστασιά να βρεί…
σε πίνακα βοσκότοπων και πεδιάδας νηνεμιά…
Δακρύζει…πονάει …αγκομαχά…
Μα πάντα ψάχνει…ληξίαρχο να βρει στης παγωνιάς τον τόπο
Και το όνομα του να χαρίσει….

"Σ΄ αγαπώ "με λένε…
Ναι; Ε και; Εμάς όλους εμάς βράχους μας λέν'…γρανίτες….
Φύγε…φύγε…και θέση εδώ δεν έχεις
μα ούτε ποτέ θα βρεις…..

Ιυγή… Ιυγή... απ τα σπλάχνα βγαίνει
κραυγή κραυγή...( σιωπής απορία )

Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί...
Θεέ μου Θεέ μου…(Πατέρα μου)
Γιατί με εγκατέλειψες;…
Κι εγώ το σ΄ αγαπώ σε δρόμους άνυνδρους ακόμα παραπαίω………