Του Νικόλα Κ....

«Αγαπάω και αδιαφορώ»,…..
κάποτε ήταν μια λέξη,

την λέγαν娨 αγαπώ¨¨ ζούσε στις γειτονιές των γραμμάτων..

ώσπου βαρέθηκε και ξεκίνησε να φύγει...

κατέβηκε στη γειτονιά του ¨¨Bήτᨨ" βογκητά, βάσανα, βουή" ......

μαύρισε η ψυχή του!

έτσι κατέβηκε στη γειτονιά του ¨"Δέλτα"
κάθισε κάτω από ένα Δέντρο και αποκοιμήθηκε…
Ονειρεύτηκε ένα χρυσαφένιο άρμα να ταξιδεύει πάνω στην
αύρα του φεγγαρόφωτου και ήταν καλό σημάδι ...
κολύμπησε στη θάλασσα του¨ Θήτα"...
και μάζεψε λουλούδια από την γειτονιά του "Λάμδα" μια αγκαλιά λουλούδια…
σε ποιον να τα χάριζε;

κατάλαβε ότι μοναξιά θα πει μια "αγκαλιά λουλούδια "

χωρίς κανένα να τα χαρίσει! ..

έψαχνε! ..θα το έβρισκε,...

αν θα το έβρισκε θα το καταλάβαινε! αλήθεια!

το πως? Και το πώς; θα έβρισκε...σίγουρα θα έβρισκε μα....
τα λουλούδια δεν έπρεπε να μαραθούν...

οχι πριν την βρει...........

πέρασε από γειτονιές και γειτονιές…
του λέγανε …

"σε νοιώθω , αγαπώ" "κοίταξε με, αγαπώ"
"σε ζητώ, αγαπώ" του είπε μια άλλη!!!!!!
κατέβηκε στη γειτονιά του "Σίγμα " ..κάτι του έλεγε ...
" εδώ-εδώ" ….κοντοστάθηκε..
"-πως σε λένε?
--σε!—σε! …
-σκέτο σε?
--ναι σκέτο
-εσένα?
-αγαπάω! ….
και άνοιξε την αγκαλιά …και γέμισε την αγκαλιά λουλούδια....
και ήρθε η ώρα..
ήρθαν κοντά την επόμενη πιο κοντά…
ώσπου την άλλη μέρα μοιραζόντουσαν ένα γάλα , ένα κρουασάν, ένα φαρφουρένιο
γέλιο…

και έτσι μαζί πέρασαν από την γειτονιά του "Δέλτα"…
και έσβησαν το "δεν"
πέρασαν από το "λάμδα" έσβησαν το "λίγο"
και πήραν μαζί το "πολύ" το¨ πάντα"
και με ένα μεγάλο αερόστατο από μεγάλο θαυμαστικό ταξίδεψαν σε μέρη
μακρινά…,

φτιάχνοντας λέξεις δικές τους
όπως …..αγεπονοφ,, κεριμονίθ, φιλιάσεα,…
και ταξίδεψαν σε κόσμους με όμορφο τέλος
Σε λατρεύω.............................................................................................................................................

απ τον Νικόλα Κ......

ΑΓΑΠΗΣ ΕΝΕΚΕΝ....