Νύχτες οσμών, δάκρυτος μούχλιασμα...
καπνός λυχναριού ταξιδιάρικης μνήμης,
παρελθόντος παρόντος και μέλλοντος....
Αηδονιού θλιμμένο τραγούδι.
Μνήμη γρανίτης κολλημένος σε βράχο
απολιθωμένο αγκάθι...
Η τρέλα σε οσμίζεται
κι εσύ εκεί επιμένεις σε λέξεις τρεις...
αγκυροβόλι τις κάνεις....
ίσως, αν, όταν.....
παρελθόν και μέλλον στο λεξικό σου
πόρνες κοινές σε κενοτάφιο.....
το λίμα ένα....
το ίσον αμφίδρομο ....
Καπνός απορρέουσας ποταμίσιας ορμής
στον βυθό σε τραβά...
Νεκρούς ορίζοντες κι ελπίδες νεκρές
σε παράταξη διατάσεις.....
πρόσταγμα....
-προοοσ-χη....
(προστάζεις με ψωνή βυθού)...
προταα..σετε...
-παρουσιάσου.....
-αναφέρσου.....΄
-στρατιώτης....βλέμμα τυφεκιοφόρος
μόνιμης μελαγχολίας......
εθελοντής παλιάτσος......
αναφέρομαι......
διατάξατε Κύριε......
-χαχαχα....απλά να σε εξευτελίσω ήθελα....
-ελεύθερος.....τώρα
-θύματος θύτη
ε- λ-ε-ύ-θ-ε-ρ-ο-ς ακόμα και να πεθάνεις.......
28 σχόλια:
Αργοσαλεύουν καμιά φορά τα όνειρα μέσα στο όρυγμα της ψυχής.
Ακούωνται εκρήξεις έξω από αυτό.
Χώματα απ’ τις δονήσεις πέφτουν κι εσύ με κινήσεις βιαστικές πάλι έξω τα πετάς μετά τη δόνηση μη σε πνίξουν.
Αναλογίσου όμως μήπως ήδη σ’ έχουνε πνίξει;
Αναλογίσου μήπως πίσω απ’ τις λέξεις ίσως, αν, όταν υπάρχει το τώρα.
Τώρα φοβάμαι, τώρα ασφυκτιώ, τώρα πεθαίνω.
Κι ο εξευτελισμός δικός σου, κατά δικός σου.
Κ’ είχες κάποτε υποσχεθεί πως το ταξίδι σου το τελευταίο θα είχε θάλασσα και τριαντάφυλλα κι έναν τρυφερό κοκκινογάλανο ουρανό στη χάση του ήλιου…
«…Εκεί σε θέλω, στα δύσκολα μπες,
να σου πω πώς αγιάζουν
του πόθου οι πληγές…»
τον φασισμό που προσπαθούν να σε μάθουν από την αρχή, να κομματιάζεις,
να τον γελοιοποιείς.
Αυτό τους αξίζει…
Κι εμείς;
Είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή
σα ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει
το σκοινί
θα φανεί
στο χειροκρότημα.
σ’ αγαπάω…
υγ. κι όχι μονάχα εγώ… και μ’ αρέσει να σε μοιράζομαι, δε μ’ αρρωσταίνει εμένα, με κάνει να χαμογελάω…
Επειδη θελω να πιστευω πως ξερω που αναφέρεσαι....θα σε συμβουλευα να μην ξαναασχοληθεις με τετοιου ειδους ανθρωπους..για δικο σου καλο..
Σαν κειμενο ειναι με μια μονο λεξη "εξαιρετικο" και θελω να το παρω ως κειμενο και οχι ως οτιδηποτε αλλο.
ΑΚΟΥΣ?????
ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑ
...αν ήμουν Θεός ξέρεις τι θα κάνα;
Θα έπαιρνα το δάκρυ μιας πόρνης,
την στερημένη - από αγάπη -
καρδιά ενός εγκληματία
την αγνή ματιά ενός μικρού παιδιού
το χαμόγελο του ήλιου
και θα έχτιζα ένα νέο κόσμο...
Αν ειναι η μουσικη το ερωτα τροφή,
παιξτε μου κι' αλλο.
Παραχορτάστε με.
Ωσπου απ' την καταχρηση ο πόθος
ν'αρρωστησει και να σβησει.
ΣΕΞΠΗΡΟΥ ΓΝΩΣΗ
΄Ετσι δεν είναι η ζωή μας όλη;
Δε θα πάω μακριά....
Πιάσε το εργασιακό μας περιβάλλον καο μόνο.
Εγώ...καπως έτσι το βλέπω..
Διαταγές εκτελούμε..
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Μαρινα μου..
μερικες φορες η ελευθερια να πεθανεις..ισοδυναμει με φονο....
"Τύμα τυματι τεισαι .."
ελεγαν οι αρχαιοι..
"του φονου τη πληγη με φονου πληγη θα πληρωσεις..."
δηλαδη Μαρινα μου...Ανταποδωση
στα Φονευμενα συναισθηματα δια του εξευτελισμου...!
..και μονο!
...δεν μπορώ στο αφιερώνω είναι του Αγγέλακα και Τρύπες:
Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή
Κουρνιάζουν έξω απ' το κλεισμένο σου παράθυρο
Κι αν τα άφηνες θα ανοίγαν μια ρωγμή
Απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
Πάνω απ' τη στη στάχτη
Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει σ' ό,τι σου τρωει τη ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει σ' ό,τι σου τρωει τη ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή
Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο
κι αν τα άφηνες θα καιγαν τη σιωπή
και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
Πάνω απ' τη στη στάχτη
Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει σ' ό,τι σου τρωει τη ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Βαλε φωτιά σ' ότι σε καιει σ' ότι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Μερικοί είναι πολύ "μικροί" για να μας βλάψουν, για να θαμπώσουν τη ψυχή μας με "προστάγματα".
φιλί και μια αγκαλιά σου αφήνω.
φιλί και μια ευχή σου δίνω.
Να είσαι καλά Μαρίνα.
...και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
χειροκροτάνε με ενθουσιασμό...
κι όπως έλεγε ο Albert Camus "αυτό που θέλουμε είναι ποτέ πια να μην υποταχτούμε στο σπαθί. Ποτέ πια να μη δώσουμε δίκιο στη δύναμη που δεν υπηρετεί το πνεύμα. Κι αν ακόμα η δύναμη, για να μας γοητέψει παίρνει κάποτε τη μορφή μιας ιδέας ή κάποιας ευμάρειας".
(Αυτό είναι σχόλιο για το άλλο σας μπλογκ,στο ποστ με το Μονόγραμμα.Αλήθεια,γιατί δε μπορώ να γράψω εκεί;Είναι μόνο για μέλη;Λύστε μου την απορία,παρακαλώ).
Μαρίνα,αν πράγματι σε λένε Μαρίνα,έχεις ένα από τα πιο αγαπημένα μου γυναικεία ονόματα!
Να είσαι καλά!
Και το Μονόγραμμα του Ελύτη είναι το πιο αγαπημένο μου ποίημα.
Ηχε μου....
το "τωρα" γκρεμος ανοιγεται-γινεται...
Ηχε μου....
οχι άλλες γροθιες στο στομαχι....
και το ταξιδι( αυτο το τελευταιο...μονο με χρωματα Μαγιου και δειλινου το υποσχεθηκα..
φιλι...σε αγαπαω
το ξερεις πια
ΗΧΩ μου....
στα δυσκολα....
και το χειροκροτημα των άλλων σπονδη....
ΗΧΩ ΜΟΥ....
Φιλι....το Σ΄αγαπω λιγο πια
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ μου....
ακουω...ακουω
και ναι ξέρεις....
και ναι θα τους βγαλω....
Μαρια;
φιλι....φιλι...γνωσης δικης σου
Αdiple....
Αλεξανδρα μου Εσυ.....
ΑΝ ΘΕΟΣ ΗΣΟΥΝ........
ολα δικαια μοιρασμενα θα ηταν
φιλι φιλι
ανασα ανασα
την καρδια μου...προσκεφαλι
ψουξ....
ΣΕΞΠΗΡΟΥ ΓΝΩΣΗ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Καλο σου βραδυ....
Γλαρενια μου....
καθε λεπτο καο μια διαταγη....
φιλι....αγκαλια γεματη για Σενα
TALISKER μου....
σε θυμωσα;
αυτοχειρουμαι... θυτης και θυμα
talisker;....
να μου προσεχεις ομορφια μου
να προσεχεις Εσενα
αλεξανδρα μου....
ειναι η αγαπη... ενα ταξιδι απο καυμο σε καυμο
την καρδια μου..
Εσυ Μαρινα μου;
Οχι!
Με αυτα τα ανθρωπινα αισθηματα τα εχω...
Χτες σου εγραψα αμεσως..στο λεω γιατι ειχε καποιο προβλημα το τζι μειλ ..μην νομιζεις πως δεν σου απαντησα..
Με προσεχω αυτες τις μερες...
Σε φιλω Μαρινα μου..βαστα!!
Σε φιλω!
Ηλια....
τρυφερε μου....
αγκαλια κι ευχη ....
να Σε προσεχεις καλε μου
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ......
αχ Ξωσταντινε....
πυρινη λάμα το σπαθι εχει.....
και τα σημαδια του ανεξιτηλα
φιλι....ευχης κι αγκαλιας
ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.....
Μαρινα το ονομα μου....
και το "Μονογραμμα" συνοδοιπορος στην μερα μου
στις ωρες στα λεπτα ....
τα σχολια ελευθερα ειναι στο άλλο blog...
καλως ηρθες!
και... ναι όλα καλα θα πανε.
TALISKER....
mojia?
Φιλι...πρωινο
Δε μου αρέσει αυτό που σε πονά, θυμώνω να είσαι θύμα, αλλά να είσαι και θύτης είναι πιο βάσανο...τα έχει αυτά το φθινόπωρο...τα ξεσπάσματα των δακρύων να προσπαθούν ξεφτίσουν,να κουρελιάσουν το χρυσοκέντητο ρούχο του λαμπερού πύρινου χαμόγελου...Πάντως, τελευταία και το φθινόπωρο τείνει να μεταμορφωθεί σε παράταση καλοκαιρινής γιορτής...λες κάτι ν'αλλάζει...;!
betty μου....
λες του φθινοπώρου θλίψη όλο αυτο να είναι;
ειθε....
γιατι αν ειναι θα περασει και λιακαδα φθινοπωρινη θα γίνει...
θλιμμενη αλλα θα σκαει και κανα χαμόγελο....
φιλι.....φθινοπωρου
Σίγουρα έτσι ελπίζουμε ότι είναι...φιλί φθινοπώρου νέας εποχής(ξέρεις...από το φαινομενο του θερμοκηπίου!).
ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ μου....
ξέρω...ξερω
στην διαθεση "ενεση" το φαινομενο του θερμοκηπιου....
"ενεση¨" καλης....διαθεσης
Φιλι....πρωτοφιλο πρωτοφιλη
Δημοσίευση σχολίου