Τρίτη, Απριλίου 1

Στον μετοικούντα και κατοικούντα στην χώρα του Π..οτέ


Κοιτώ εντός και γρανίτες θαρρώ…
Γρανίτες -καθρέφτες,,,,
«Γνωρίστηκαν τα ρούχα μας»
Κι η ψυχή , ψυχή μου, μαντάρει κουρέλια που χάσκουν αίμα

Έρχεσαι και φεύγεις…..φωνή ονείρου(;)
πραγματικότητας άκουσμα επίγειο κι ουράνιο αντάμα…
Πέφτω ψηλά και αιωρούμαι….ή μήπως αίρομαι;

Καλλύνω νου, σώμα, ψυχή
Κυλίομαι εικόνες λανθάνουσας αληθείας

Πορεύομαι σε μνήμη αιωνία… μα επίγεια πάντα
Ενδύομαι επαίτης, ένδυμα διάτρητο, ψυχής θανούσας…
Αναδύομαι εκ τέφρας....


Παραμένεις εκεί …στην άκρη της φλόγας
στ΄ ακρόβραχο του μετοικώ…
συνοδοιπόρος εγώ. άμαθος κι αδαής...

Καλή τη πίστη πορεύομαι εντός Μου
ή μήπως εντός Σου σε λανθάνουσες στιγμές ;
αναρωτιέμαι….αναρωτιέμαι λέω…

Πορεύεσαι εντός και πληγές χαρτογραφείς…
Επισήμως… μα κι επίσημος…
τιμής ούσας και μη επιούσας
Στο «ευ πορεύεσαι»....




Εν αβύσσω πορευθούσα …κι ουχί πορευομένη….εγώ



Μα!!!!
Εσύ εκεί…"πόρευσες".. φωνή σε ώτα μη ακούοντα
-νυν και αεί- ..κωφεύεις άλαλος μα το πλείστον αλλόφρων ...
Κι εγώ…..πνίγομαι στην «μετά Χριστού» φωνή σου
Πάντα…για πάντα
Κι αυτό το «για πάντα»…προσωπικός καιάδας κατέστη
Και θρηνώ τις μέρες…
τις δικές σου…..Ημέρες

18 σχόλια:

γιάννης φιλιππίδης είπε...

στην Χώρα του Ευ πορεύεσθαι, η Άβυσσος παραμονεύει, με τα χιλιάδες ειλικρινά [;] συγνώμη της,

για να σκίσει κι άλλα ρούχα – φοβάμαι…

για να χαρτογραφήσει κι άλλες πληγές – τρέμω

σε μια ψυχή

που το μόνο που δεν άξιζε ήταν αυτό…

μαρίνα των αληθινά αγαπημένων,

και ποιοι στ’ αλήθεια να ‘ναι άραγε αυτοί – δε γνωρίζω,

δε μπορώ να πω…

φιλι φιλι χαρά μου

Μαρινα ..... είπε...

Ηχω μου...γνωριζεις
ξερεις....

μια πληγη καρδια μου...
απλα ξανανοιξε...
μα ποσες άλλες θα μου πεις ε;

λιγες οι " δια βιου χασκουσες" ε; Ηχώ;;

οι εξης δυο....

μα της μίας την αιμοστατικη γαζα ανακάλυψα...

της άλλης....χασκει ακομα

ισως γιατι...ξερεις Ηχω γιατι...

και.... "ουκ εν το ευ πορευομαι"
κι ουτε ισως σε αυτο το "ευ" ποτε πορευτω....


σε αγαπαω....
στο ειπα;;;;;;;

Ανώνυμος είπε...

«Την ημέρα χιονίζει ο ήλιος και τις ψύχει, θέλουνε
πλύσιμο και χάδια για να ξεψυχήσουν»

από το «λατομείο» (Δημήτρης Κοσμόπουλος)


και λέω μόνον....
εξόρυξη πετρωμάτων, οι φυλλωσιές πόνος , κι η πληγή λόγος ποιητικός
περιεχόμενο λύχνος
ψυχικά έγκατα αλλοτινά – τωρινά, μα κρουνός να ρέει με αναφιλητό μνήμης
να στάζει χρώμα και φώς...
Διάφανη γνώση!


δοτή αγάπη!

μήτε ξωπίσω στέκει μήτε προπορεύει βήμα
"εις το πλαϊ σου" μόνον ναι;

Καλημέρα!!!!! Άνοιξη!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

"Πορεύομαι σε μνήμη αιωνία… μα επίγεια πάντα..."
Καλημέρα Μαρίνα... :))

iLiAs είπε...

.ευχή για καλό μήνα, αισιόδοξο, μήνα αναγέννησης..
Να προσέχεις Μαρίνα.

genna είπε...

πραγματικότητας άκουσμα επίγειο κι ουράνιο αντάμα…

έτσι κόρη όμορφη, επίγειο και ουράνειο συναπάντημα της ψυχής...

γλυκιά καληνύχτα στα βλέφαρά σου !

Talisker είπε...

Πορευσου Μαρινα μου ..
με οτι εχεις μεσα σου και οτι σκορπας

-και δεν εισαι μονη.
ziveli

anthrakoryxos είπε...

Ήρθα να πάρω λίγη αγάπη..
Θα ξανάρθω, πιότερη ν' αφήσω.
Χωρίς ήχους στέκω
Τον ήχο σου μαζεύω, κεράσια κόκκινα.
Θα έχω λίγο απ' το χρώμα της φωνής σου, σε ψάθινο καλάθι

Σ' ακούω..

betty είπε...

Εμένα πολύ με συγκίνησε αυτή η δημιουργία, περισσότερο από άλλες, να είσαι πάντα καλύτερα, δεν μπορεί κάποτε οι ευχές "πιάνουν"! Σε φιλώ.

Μαρινα ..... είπε...

σταγονα αγαπημενη...

ομιχλη χαραυγης σκεψη...μονιμη

κι όλα η μνημη τα γεννα...

μητρα και μητερα τουτη...η ιδια..η Αυτη...

μα πάλι...γεννα
και γεννα...και φερνει καινους πανεμορφους ανθρωπους...

η μνημη εφερε και σενα ...ομιχλη μου

σταγόνες ,γεμιζουν αγκαλια κα σε αγαπω φωναζουν....
Ανοιξη μου νοτισμένης σοφιας.....

Μαρινα ..... είπε...

Νικολα μου....
ανεμε που σκορπιζεις ομορφα τα γυρω σου
καλησπερα...βροχερη

Μαρινα ..... είπε...

τρυφερε...
Ακουμπας ευχες...
απαλα τις κραττω...να μην τις πληγωσω φοβαμαι...

και τις αφηνω στο προσκεφαλι...
για συντροφια και συμπορευση...

να σε προσεχεις Ηλια μου....ναι;
πολυ......πολυ

Μαρινα ..... είπε...

genna...
φιλι σαββατιανο αφηνω
κι ευχη...
ευχη....φιλι

Μαρινα ..... είπε...

mila mojia...
πορευομαι ...
γνωστης εισαι...
ετσι λοιπον ξερω οτι μοναχικη δεν ειναι η πορεια...

ξερω οτι απεναντι μα και διπλα βρισκεσαι...
το ξερω...
΄σε "κοιτω" και πορευομαι...
ναι;
σε ακουω και διαβαινω
ναι;

Ziveli….και στα μάτια σου μέσα σκυβω

Μαρινα ..... είπε...

ανθρακορυχε ...
καλως τον μου...καλως ηρθες και πάλι...

τους σταλαχτιτες σου πολυ συχνα κοιτω...κι όταν δεν στάζουν ανυσηχια κατακλιζει...

την μουσικης τους κι εγω αφουγκραζομαι...παίρνω απ΄την αλμύρα τους, και πορευομαι τις νύχτες...

σ΄ακουω κι εγω...
σε αφουγγραζομαι...

ομαρφα να διαβεις καλε μου....

Μαρινα ..... είπε...

Συμπαντική μου...Βεττυ φιλη...

σε ευχαριστω για ΤΗΝ ΕΥΧΗ,,,,
ναι ομορφια μου...πιάνουν...
πιάνουν....

φιλι...κι αγκαλια μεγάαααλη

Ανώνυμος είπε...

Καληνυχτα αγαπημενε συνοδοιπορε.το πετροχελιδονο....

Μαρινα ..... είπε...

καλη νλυχτα σου αγαπημενο μου πετρας χελιδονι....,

αγαπη στα φτερα σου ακουμπω...
ευχη καλοταξιδου....