Τρίτη, Μαΐου 13

ομιχλης ....σταγόνες

Σταγόνες ομίχλης σε ταξίδια Ανατολής σοκάκια άγνωρα
Προσμονή σε ένα Παγκάκι επιστροφής υπόσχεση…
Σπονδή, κουβέντες που τα βλέμματα θα πουν και τ’ ακροδάχτυλα αφή θα γράψουν,
γλυκάνισο και δυόσμο να ζεσταθεί η ψυχή..
Λέξεις σοφίας πλέκει και ποίηση ποιεί,...
Σταγόνα σοφίας αίμα ινδιάνου μαχητή ,
Ιχνηλάτης γίγνεται σε χνάρια αρχέγονων ποιητών ….και πορεύεται

ενδύεται χυτή κόμη περιβολή ....
Οπές - ανάσες μετάγγιση....
με αμφυλύκης χρώμα φορεσιές δρόμου καλλύνει ψυχές… τις ταξιδεύει.

Κύκνειο βλέμμα ,εικόνα ύστατη, εύμορφης κορμοστασιάς , πανέμορφου προσώπου είδωλο
σε αργυρό καθρέφτη στο αιώνιο ταξίδι συντροφιά δωρίζει…

«Κικλήσκει … εαυτόν λυσίκομο περιβολή»…

Περιβάλλει άλλους σοφία αχνισμένου δάκρυτος ψυχής μοναδικής …ένδυμα
Κεντά λιβάδια παπαρούνες σε χρυσαφί καμβά…
τρυπά μεδούλι με λέξεις ποίησης γεννήτορες και ζωοδότρες….
Λυσιτελής πορεύεται σ’ οδούς συμπαντικούς…

Είναι ομίχλη και σταγόνα….
Είναι η εξιλέωση του νου μου…..

Είναι η θέση στο παγκάκι που κρατά χουχουλιασμένη μνήμη…

Είναι η Φίλη ….
Είναι η Αγαπημένη...
Είναι η Απαντοχή των Όλων…
Είναι η μοναδική σπάνια ομορφιά του ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ….

ΣΤΑΓΟΝΑ ΜΟΥ.......ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ

9 σχόλια:

Μαρινα ..... είπε...

...στην mist της αρχέγονης σοφίας
....στην ομιχλη της
χωρας των Ινκας ψυχη εξακολουθητικη
....στην ομορφια του κοσμου

σε αγαπαω Σταγονα μου

Το...πετροχελιδονο είπε...

ziveli...

Βασίλης είπε...

Παγίδα

Στα χρώματα ξεχάστηκα στ’ αρώματα του Μάη
Πόσα φεγγάρια ήπιαμε μέσα σε μια νυχτιά
Όποιος μεθάει με όνειρα με δάκρυα ξεμεθάει
Και βγαίνει από την Άνοιξη με μια λαβωματιά

Ξέρω καλά πως μ’ απατούν ο φόβος κι η ελπίδα
Μα στη γλυκιά τους έμαθα να πέφτω την παγίδα
Θα είμαι εδώ τ’ ανέλπιστα πάντα να περιμένω
Κάθε καινούργια Άνοιξη κατάπληκτος να μένω

Φέρνει μποτίλιες αδειανές στη αμμουδιά το κύμα
Κλείνω σε μια το μήνυμα :«Σ’ Αγάπησα πολύ»
Τι κι αν δεν έχει νόημα, είναι η ζωή ένα ποίημα
Καρπός που σκάει τη φλούδα του, στου Ήλιου το φιλί
ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ
………………………………………………………………..
Εγώ τι να πω;
Έχουν μιλήσει οι Ποιητές και θα μιλούν,…
Σταγόνα Σοφίας
Μυστική και Άυλη,
Μέσα σε διάφανο Κρυστάλλινο Ποτήρι
Βελούδινα
Κινεί το μυαλό,
Οδηγεί το χέρι
Ανοίγει την Ψυχή
Και Ξυπνά της έμπνευσης Μεθύσι,…
Και τις ΔΥΟ
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Και ελπίζω σε Σεισμούς Μελλοντικούς
Να αντέξω πρώτα και να εξιλεωθώ,…
Εγώ ο μικρός, ο ύστερος
(έμαθα τώρα, προσέχω, μη σας παραφορτώνω κόλας,…)

Ανώνυμος είπε...

"Θέλεις να πλησιάσουμε, βήμα με βήμα;
Εικόνα την εικόνα.
Και θα συναντηθούμε άραγε εδώ ή
Έξω από τον χρόνο;

Πλησίασε το ακοή σου στη ηχώ μου
όσο μακριά
Κι αν βρίσκεσαι τώρα ή πάντα


Κι αν δεχτείς την παράκληση
να ξέρεις πως και πάλι θα είναι πολλά, αυτά που δεν θα πω
Να τα ολοκληρώσεις…
Χρειάζομαι την δική σου φωνή
εκεί που η δική μου δεν φθάνει

Περνάει κάτι άραγε από μένα σε σένα την μια;
Με νιώθεις μέλος
Μα ναι
ακούς τα ανείπωτα λόγια μου
τώρα ή και πέρα από τον χρόνο
Ψάχνεις …
Εσύ ο άλλος μου εαυτός
η μνήμη μου που είναι κοντά σου

Θα είμαστε τότε. Δεν θα είμαστε πια,
θα αναιρέσουμε όπως το ναι και το όχι

όμως θα νοιώσεις...
Φύλαξα τα πάντα... για σένα".

Στην υπέροχη Μαρίνα
Μ’ άπλετη αγάπη
Ψυχή μου!

Σ’ ευχαριστώ!
Κι είναι τόσο λίγο εμπρός σου τούτο
Μα τόσο....Λίγο
Μαρίνα του κόσμου αγαπημένη
Γνώση!

γιάννης φιλιππίδης είπε...

μορφή κρυφή σε ανεξήγητη ομίχλη
αγαπημένη για όσο τη γνωρίζω
μοναδική για όσο τη σπουδάζω
με εικόνες ολοζώντανες, ωστόσο ασύγκριτα σπάνιες
αρχέγονες συχνά, βγαλμένες με κόπο, από δυσεύρετα διαμάντια της ανήμερης θάλασσας
κορφές βουνών που μόνο αγέρες αγκαλιάζουν
κι άλλοτε θαμπές αντανακλάσεις ουρανού
που μόνο βλέμμα με χάρισμα μπορεί να ξεχωρίσει
για τη σταγόνα του μοναδικού της Λόγου
για τη σταγόνα του καθαρού μου νου
και της άδολης καρδιάς…

Ανδρόνικος είπε...

Δεν έχω κάτι εξίσου ποιητικό
να σας αφήσω
παρά μόνο την αγάπη μου.

Καήκαν λίγο τα φτερά μου
στο γυαλί της λαμπίτσας

Τι είναι για την αγάπη
μια σταλιά φτερό...

Μαρινα ..... είπε...

ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΓΟΝΑ ΜΟΥ....
ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΗ.....
ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΘΑΡΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ....
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΞΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΟΥ.....

ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΙΧΛΗ ΠΟΥ ΜΕ ΣΚΕΠΑΖΕΙ...
ΜΕ ΚΑΝΑΚΕΥΕΙ....
ΜΕ ΤΥΛΙΓΕΙ ΖΕΣΤΑΣΙΑ.....


ΒΑΣΙΛΗ ΜΟΥ....ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΒΑΣΙΛΗ

ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΔΙΚΟ ΜΟΥ....ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΨΥΧΗ ΜΟΥ....


ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ....
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ....
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΓΟΝΑ ΜΑΣ....

Σ΄ΑΓΑΠΑΩ

ΠΕΤΡΟΧΕΛΙΔΟΝΟ...
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΜΟΥ.....
Z I V E L I..............


ANΔΡΟΝΙΚΕ....
ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ....
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ....
ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.....

ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΑΚΡΟΦΤΕΡΑ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΟΥΝ ΛΙΓΟ....ΓΝΩΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ

ΘΑ ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΜΕ
ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΔΙΝΩ.....

Roadartist είπε...

Το οτι "τιποτα δε γινεται τυχαια, ολα εχουν την αιτια και το αιτιατο τους.." που εχεις γραψει πανω στο μπλογκ.. Το πιστευεις οντως? Τιποτα δεν γινεται τυχαια? Ολα, μα ολα, εχουν σκοπο?,,,,,,,,,, Δεν ξερω πραγματικα..

Μαρινα ..... είπε...

ROADARTIST....
καλη μου artist....
TO ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ...."
ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ....ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ....ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΑΥΤΗ Η ΣΚΕΨΗ...ΜΟΝΟ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΑΤΑ...

ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ....ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ....ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ....ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.....ΟΧΙ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΛΟΙΠΟΝ....
ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ ΨΥΧΗΣ....ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ....

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΙΠΟΝ " ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ" ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ....

ΑΠΛΑ...ΞΕΡΕΙ Η ΖΩΗ....ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΕΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ....
ΜΑΣ ΖΗΜΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑς ΑΠΟΖΗΜΙΩΝΕΙ....
ΚΙ ΟΧΙ ΤΥΧΑΙΑ....ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ...ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΙΤΙΑ,....


ΦΙΛΙ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ARTIST,,,

ΦΙΛΙ ΑΚΟΥΜΠΩ