Το αίμα μου άφησα στις φλέβες σου τρέξει
Όλα σου τα ΄μαθα αστέρι μου μικρό
Όλα σου τα ΄μαθα , μα ξέχασα μια λέξη
Δε σου ΄μαθα να λες ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…..
Κ. Χατζής….
Κάποτε κάποιος όταν λοξοδρομούσα απ τα θετικά
Μου τραγουδούσε αυτό το στίχο
Σήμερα ο εαυτός μου ένιωσε την ανάγκη να μου το τραγουδήσει
Δυνατά και φάλτσα, (δε φημίζεται για την καλλιφωνία του…)
Απ το πρωί και δυνατά….Πόνεσε το κεφάλι μου.
-Κάτι ξέρεις για να μου το τραγουδάς έτσι
δεν είναι;
-Ναι….σκέψου!..
-Δεν μπορώ….το φάλτσο σου με αποσυντονίζει
-Αυτό είναι? ΄Η κρύβεσαι κι από μένα, την ίδια με σένα?
-Όχι….όχι το φάλτσο σου φταίει…πιάστο σωστά ή καλύτερα, μάθε ορθοφωνία, και μετά έλα να μου πεις όλα τα τραγούδια σου…
-Μα τι λες; Τόσες υπεκφυγές για να αποφύγεις μια κριτική;
-Mα τι θέλεις επιτέλους και με ζαλίζεις; Έτσι κι αλλιώς τον αγώνα τον έχεις αρχίσει μαζί μου. Να με αλλάξεις δεν θέλεις; Σε κούρασα δεν μου φωνάζεις κάθε μέρα, και κάθε νύχτα? Έχεις στοιχειώσει τα όνειρα μου. Πάλεψε με λοιπόν εαυτέ μου. Πάλεξέ με….Που ξέρεις μπορεί και να με κερδίσεις….να με υποτάξεις…Όχι τόσο φάλτσα όμως ….σε παρακαλώ .λυπήσου με κι αηδόνι γίνε. Ίσως σ΄ ακούσω…..
22 σχόλια:
...Ακόμη και φάλτσα μπορείς να συνομιλείς μαζί του, να τον αφουγράζεσαι, να τον ανασαίνεις. Κι ίσως σ' αυτόν αηδόνι να ηχείς.
Καλό απόγευμα.
@mist...
καλωσοριζω σε.
("εμένα πάντα με φόβιζαν τα αεροπλάνα,ειτε στο περασμά τους,είτε σαν μεσο να με μεταφέρουν γρήγορα στα "όνειρα."...)
Σαραντα σχεδον χρόνια κρατα αυτη η μάχη,κι ο διάλογος μαζί του.
Κάπου τα βρίσκουμε,καπου τα χάνουμε, και πάλι απ την αρχη...
η ευχή μου κι ελπίδα μου; να νικήσει ο δικαιος εαυτος
Να είσαι καλα που ήρθες mist....
Υ.Γ ειναι πανέμορφο το blog σου.
Κανένας που έχει κάτι να πει δεν είναι φάλτσος, μονάχα εκείνοι που από υποχρέωση μιλούν, απλά για να μιλήσουν δηλαδή.
Είναι και φορές, οι περισσότερες θαρρώ, που κάποιοι αρνούνται να ακούσουν ή άλλα ακούν από εκείνα που λέγονται.
Ε κι εκείνοι φάλτσοι είναι…
Ηχε μου...τον φάλτσο εαυτο μου εννοω,ή που όταν δεν με συμφέρει φάλτσα τον ακούω.Γιατι όταν αχάριστη γίνομαι, κάποιος πρεπει να μου το πει..όταν συντρίμια πίσω μου αφηνω(κι εγω, γιατι όχι; θεος δε ειμαι, θεος γίνομαι "στην αδικια" )κάποιος στην θέση μου πρεπει να με βάλει...Κι οταν η διαθεση ειναι -0 παρα τον καύσωνα φάλτσα ακουω ότι ο λευκος εαυτος μου τραγουδα για να με συνεφερει....
Ηχε πλαγιε..πρωτε
ομορφο βραδυ,όμορφα οειρεύεται....
ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
τραγούδι να'ναι κι ό,τι νά΄ ναι κουκλίτσα μου!
:)
:)
Σεμέλη μου! αρκει να το ακούμε.ειδικα αν μας το "ψελνει" ο εαυτος μας ε?
στο προηγουμενο κειμενό, εχεις ενα αποσπασμα βιβλιου αφιέρωση
φιλια ομορφης ψυχης ΣΕΜΕΛΗ
ΦΙΛΙΑ.............
Aχ, μαρίνα μου γ.
Ποτέ δεν ήσουν φάλτσα εσύ,
Φάλτσοι είναι μόνο
- ας μη το δει κανείς ρατσιστικά –
οι λανθασμένοι άνθρωποι…
«…εκείνος που πονά, καταλαβαίνει…» έλεγε η παράξενη φωνή της Πίτσα Παπαδοπούλου σ’ ένα 80’s κομμάτι του Αντ. Βαρδή…
…θ’ αντιγράψω από mist:
«...Ακόμη και φάλτσα μπορείς να συνομιλείς μαζί του, να τον αφουγκράζεσαι, να τον ανασαίνεις»…
…και θα ταυτιστώ πλήρως με τον Ήχο, Πλάγιο, (αλλά ποτέ)Μόνο:
«Κανένας που έχει κάτι να πει δεν είναι φάλτσος, μονάχα εκείνοι που από υποχρέωση μιλούν, απλά για να μιλήσουν δηλαδή».
Και κάθε φορά
που θα κοινωνικοποιείς
αυτόν τον εσωτερικό σου διάλογο,
εγώ θα σ’ αφουγκράζομαι
με περίσκεψη,
θ’ ανάβω ένα τσιγάρο ήρεμος
- αυτό όχι πάντα απαραίτητο –
κι ύστερα,
θα βάζω ένα αγαπημένο τραγούδι,
θα γεμίζουν την καρδιά μου
οι εικόνες που με προίκισαν
οι όμορφοι άνθρωποι που συνάντησα,
οι άνθρωποι που με μάθανε να κοιτάζω ψηλά…
…καυτό πολλαπλό φιλι
σε σένα κι όλους τους άλλους φίλους…
Απόψε που η Κυψέλη
αναβοσβήνει σα χριστουγεννιάτικο, και δε μ’ ενοχλεί που θα περάσω ώρα χωρίς τα αγαπημένα μου τραγούδια,
παρέα με κεριά,
είναι που θα χάσω
τις ολοζώντανες φωνές σας…
Και θα σου ψιθυρίσω,
αγκαλιά με τη σεμέλη
«τραγούδι να'ναι κι ό,τι να ‘ναι κουκλίτσα μου!»
γιαννη μου....το παραξενο ειναι οτι το σωστο του άλλου εαυτου ( σε μερες καύσωνα) φάλτσο το ακούω....Σήμερα ξύπνησα μετα απο δυο ώρες ύπνου, (μάλλον πολλες για μενα ε;) μ΄αυτο το τραγουδι...Ειχα πολλα χρονια να το σκεφτω και πολυ περισσότερα να το ακούσω .( απο τότε που ο Φίλος μας μου το τραγουδούσε, και μάλιστα καθόλου παράφωνα)...ετσι κατάλαβα οτι ο "αλλος " εαυτος" κάτι μου φωνάζει....Αλλά δεν υπαρχει πάντα η διαθεση να ακούσεις...έτσι το έρριξα στην παραφωνία του....
φιλι ....φιλι...φιλι...
@ Μαρίνα
Δίδυμοι είναι αδελφοί και τέκνα του αιθέρος:ο κεραυνός, ο έρως.
{Αχ. Παράσχος}
Το τραγούδι ακόμη και φάλτσο είναι φάρμακο για τη ψυχή.
Το φάλτσο δεν το αντιλαμβάνεται αυτός που τραγουδάει, {και ποιος καταλαβαίνει τα λάθη του} αλλά αυτός που το ακούει.
Μαρίνα τραγούδα, εμένα μόνο οι φάλτσες φωνές μ' αρέσουν...
καλή διασκέδαση
Δημήτρη μου....Μου τραγουδα ο φαλτσος εαυτος μου...
Τον ακους?
Μ΄ακους μια κι οι φαλτσες φψνες σ΄αρεσουν....
Αχ εσεις οι ποιητες!
φιλω Σε....
Μαρίνα γ. μου,
ξέχνα για λίγο το “τάχα μου” φάλτσο της δικής σου φωνής.
Έτσι κι αλλιώς «ο φάλτσος δεν ακούει ποτέ τον εαυτό του», όπως εύστοχα λέει
κι ο Δημήτρης, δεν ακούει γενικώς σωστά, θα συμπληρώσω εγώ,
ξεσκονίζοντας παλιές γνώσεις…
Και προσπάθησε να αναλύσεις
το μήνυμα μέσα σου… μπορείς να προσδιορίσεις
τι περίπου θέλει να σου πει;
Μπορείς να το δεις πριν και πέρα από μας τους υπόλοιπους;
φιλι
Γιαννη μου...αυτο εινα το θεμα.αν θέλω να ακουσω την φωνη...
ισως οχι.ισως φοβαμαι...ισως με οδηγησει καπου που αρνιεμαι να παω...ισως γι αυτο φαλτσα την ακουω...
καλο ξενύχτι....ομορφη αυγη να δουμε.
Μαρινάκι γλυκό, χρειάζεται το φάλτσο για να μάθουμε πώς ακριβώς να διατηρούμε τη μελωδία. Αυτό δεν θέλουμε να πετύχουμε; Τη γνωρίζουμε τη μελωδία, αλλά μόνο τυχαία την πετυχαίνουμε, συγκυριακά. Τώρα την τέχνη της μαθαίνουμε για να την διατηρούμε αιώνια... μικρά παιδιά είμαστε άλλωστε...(για τις κοσμολογικές διαστάσεις σε βρεφική ηλικία)! Σε φιλώ. Καλή σου μέρα.
bettaki....Καλημερα! Το φάλτσο και το μελωδικο του εαυτου μου ειναι η καθημερινη χορωδία του μυαλού μου...Οταν υπάρχει διαθεση το διασκεδαζω, χορευω μαζι της, όταν η διαθεση ειναικάτω του μηδενος όμως......ημικρανιες συντριβουν.
καη σου μερα bettaki του συμπαντος κόσμου....
φιλια κι απο δω...
καλη μερα γλυκεια μου ΒΕΤΤΥ
…πολλές γλυκές καλημέρες…
καλημερες...γλυκες, ζεστες, χαμογελαστες(επιτελους),ακαταλυτα και ακαταπαυστα Φιλικες...
φιλι...φιλι φιλι....
Χωρίς το φάλτσο πως θα ξεχώριζες την μουσική;
Χωρίς τον φάλτσο εαυτό πως θα έφτιαχνες τον άλλο που έμαθε να παίζει μουσική; Εύχομαι να αποκτήσει πλούσιο ρεπερτόριο...
Παλεύεις.
Αυτό είναι καλό.
Κάτι δε σου αρέσει.
Θέλεις να το αλλάξεις.
Παλεύεις. Βάλε λίγη δύναμη ακόμα.
Αν δεν παλέψεις δυνατά, δε βρίσκεις γαλήνη.
ADIPLE...τον εαυτό μου φαλτσο ακουω καποιες στιγμες όταν η ψυχη κλεινει...οταν ένα αδικαιολογητο "εγω" τα αυτια σφραγιζει.... και προφάσεις βρισκω...
Αγώνας ζωής εγινε .
εμένα μ΄αντιπαλο εμένα....
σε φιλω γλυκεια, γλυκεια μου ADIPLE
Αγγελε μου....απ΄όταν συνειδητοποιησα τον εαυτο μου, αυτη η πάλη ειναι σχεδον καθημερινη....Σε μια αρενα μαζί
του βρίσκομαι....
φιλώ....
ομορφη αυγη να έχεις...
paidia sas parakalo psaxno poli kairo to tragoudi tou kosta xatzi ''den sou matha na les euxaristo'' kai dn mporo na to vro..an kapoios xerei pou mporo na to vro sas parakalo as mou grapsei sto klontos@gmail.com
Δημοσίευση σχολίου