δος μου ενα όνειρο.....

Με ανέλπιστα και φοβερά πράγματα οι Θεοί υφαίνουν την ζωή μας .
Εκείνα που ήταν για να γίνουν δεν έγιναν ποτέ. Κι αυτά που γίνονται δεν ήταν για να γίνουν…..Σιωπή...Σιωπή… (Μηδεια....μουσικο κουτι...Τανια Τσανακλιδου)

Σαν σε όνειρο ήρθες….ήταν αλήθεια όμως ε; ….
Ασπρόμαυρο το τοπίο. …Σκιές εμείς … μόνες. Μ΄ έπιασες απ το χέρι ….

-πάμε μου είπες…
Σ΄ ακολουθώ με μια ηρεμία που σπανίζει σε μένα…
Στην κορφή ενός βουνού με οδήγησες….
-Κοίτα μου είπες….
Μια τεραστία πανέμορφη φωτεινή μπάλα ανέβαινε απ τις κορυφογραμμές….
Κοίτα…κοίταξε και θαύμασε….
Η γη ανατέλλει…… Για σενα ....Για μας!....
Κι έτσι απλά, σαν σε όνειρο , την ανατολή της γης μου πρόσφερες…..

Μαζι την είδαμε...
Σαν σε όνειρο…..

Τα μάτια ανοίγουν….Ένα γύρω κοιτούν και…
Χάνεσαι εσύ, το ασπρόμαυρο τοπίο, η κορυφογραμμές, η ανατέλλουσα γη,
Γυρνώ το βλέμμα, σε βλέπω να με κοιτάς χαμογελαστός μέσα απ΄ την κορνίζα σου ….
Όνειρο ήτανε; Ρωτάω…Σε ρωτάω!….
Όνειρο ήτανε; Δεν είδαμε μαζί την ανατολή της γης;
Ψέμα ήταν ; κάτι θέλεις να μου πεις, κι εκεί με πήγες;

Ναι ναι… ψιθυρίζει το χαμόγελο απ την κορνίζα σου
Αφουγκράζομαι…

Στο ΄χω πει δύσκολα ακούγεται ο ψίθυρος του χαμογέλιου σου…

κάντο γέλιο δυνατό να σ΄ ακούω…

Ακου σε–συνεχίζεις-….Ακου σε με…
Ακούς;….ότι θυμάσαι δεν βουλιάζει
Ακούς ; ...ότι αγαπάς δεν τελειώνει
Ακούς;… .ότι πληγώνει δεν μισείς
Ακούς; ....ότι πονάει ΄να τ΄ αγαπάς
Άκου και το τραγούδι μου….."και

"σήκω να το χορέψεις τα μάτια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ"…..

Σηκώθηκα και χόρεψα, ζεϊμπέκικο χορό , εκεί τότε στην αυγή, και το χαμόγελο απ την κορνίζα παλαμάκια χτυπούσε….
Και πριν ο χορός τελειώσει…
χάθηκε…..
Προδότη…..

Ονειρο ήταν λες........