χαμόγελο δειλινού νοτισμένου ...ήσουν
δάκρυ μαργαριτάρι βυθου καθάριου ωκεάνιου...έγινες
κλάμα γοερο παιδιου,που τον ήλιο πεισματικά ν΄ακουμπήσει θέλει
και δεν μπορεί....θα γίνεις.
Αγέρας ποτίσμένος νοσταλγία, εσύ....
ουρανός βουρκωμένος που τα δάκρυα
διστάζει να αφήσει να κυλήσουν
συνειδήσεις να ξεπλύνει, εσύ.....
Ερχεσαι ....φεύγεις
όνειρο έγινες
χαμόγελο αυγής ,ματωμένη δειλινού ανάμνηση....
Ξημερώνει...στην χαραδρα των νερών
τελευταιο τραγουδι τ΄αηδόνι
για σένα αφήνει.....
Ακου....Ακου...Ακου....
χαμογελάς;
μαρτύριο κι αναπαμέ μου....
πετράδι άμμου έγινες
κι απ τα δάχτυλα μου ανάμεσα.... ξεφεύγεις
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12
πετράδι άμμου....και ξεφεύγεις
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
28 σχόλια:
καλημέρα Μαρίνα μου.
όμορφα θλιμμένο το ποίημά σου.
να προσέχεις. ό,τι η αγάπη μας δεν είναι αρκετή να κρατήσει ας ξεφύγει.
ίσως κάποτε καταλάβει αν ήταν λάθος, ίσως και όχι. σημασία έχει εμείς να ξέρουμε που την αγάπη μας αξίζει να δίνουμε και πόσο για την αγάπη αυτή αξίζει να υπομένουμε. κάπου αλλού αυτή η αγάπη μπορεί να εκτιμάται καλύτερα και να μας χαρίζει πλατύτερα χαμόγελα.
σήμερα ξύπνησα περισσότερο αισιόδοξος μάλλον, ε; κι ας ανάρτησα κι εγώ κάτι πολύ θλιμμένο!
καλή ημέρα να έχεις.
φιλί και χαμόγελο
"Μαρτύριο κι αναπαμέ μου......"
Τι παραπάνω να πω εγώ;
Απλά υπέροχο και χαίρομαι που ανακάλυψα τον χώρο σας..
Υ.Γ.
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψή σας στον χώρο μου και το ευγενικό σας σχόλιο...
Moυ ταιριαζει απολυτα αυτο..
Το ξερεις..
Απ τα καλύτερα σου για μενα Μαρινα..
Καλημερα με μια ηλιαχτιδα για πρωινη ζεστασια
Μαρίνα μας, σ'ευχαριστούμε που γράφεις γιατί τα ποιήματά σου, ιδίως όπως αυτό,είναι τέρψη. Μου αρέσει γιατί δεν είναι μόνο ο πόνος ή η μελαγχολία τους, έχουν κι ένα αόρατο (κι όπως του πρέπει σεμνό και διακριτικό)πέπλο αγάπης. Έτσι μου φαίνεται εμένα...ΦΙΛΙΑ και καλή σου μέρα.
Και απύθμενης υπομονής...οφείλω να προσθέσω...
Ειχαμε περασει μαζι μια ολοκληρη μερα
που μου φανηκε σαν ενα λεπτο.
Ειχαμε υποσχεθει ο ενας στον αλλο πως
ολες οι σκέψεις μας θα ηταν κοινές και πως οιδυο ψυχες μας απο δω και περα δεν θαταν παρα μονο μια-
ενα ονειρο που δεν εχει τιποτα το πρωτοτυπο,στο τελος τελος ,εκτος απ'οτι,ενω ολοι το ονειρευτηκαν,δεν πραγματοποιηθηκε ποτέ απο κανενα.
ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ ΓΝΩΣΗ
...κι αν απ΄τα δάκτυλα σου έφυγε, ήταν εκεί, τον πρόλαβες για λίγο να τον κρατήσεις...
Τι είναι αρκετό; πως μετριέται; με το λεπτό, την ώρα, τον μήνα, τους χρόνους;
Φτάνει που στάθηκε και ήπιε απ΄την πηγή σου και πότισε τα άνθη της καρδιάς σου... ήταν ταξιδιώτης, πως να μείνει;
τι όμορφη δύναμη που έχει το "θέλω". σημαίνει νοιώθω, ζητάω χωρίς να το λέω απο βαθιά μέσα μου.
υπέροχο μαρίνα. ερωτικό και ζωντανό. ανάγκη μεγάλη να φτάνουμε να πονάμε απο έρωτα. γλυκόπικρη ένταση της ψυχής...
θα το διαβάσω πολύ
καλό σου βράδυ καλή μου
χχχ
Σου χω πει ότι γράφεις υπέροχα? Ναι? Δεν πειράζει, το ξαναλέω :) Χαμόγελο.
Όσα ήταν, όσα έγινε, όσα πρέσβευε, τα κρατάς ως παρακαταθήκη.
Ένα ευχαριστώ είναι λίγο, που μοιράζεσαι τις σκέψεις σου, μαζί μας.
Να είσαι καλά Μαρίνα
αγκαλιά και
φιλί καληνύχτας
Μαρίνα, γράφεις υπέροχα... Ενα πρώτο γεια, μια πρώτη γνωριμία μέχρι να σε διαβάσω πολύ...
Δειλινό – Ωκεανός – Δάκρυ.
Ίσως και να ‘ναι ο κύκλος των ανθρώπων.
Κάποτε είπες, και τώρα ακόμα, έρχονται φεύγουν απ’ την ζωή μας οι άνθρωποι.
Μια πέτρα, λέω, ρίχνουν στην λίμνη κι αφήνονται στον κυματισμό.
Ένα κύμα πάντα μας πηγαίνει.
Πάντα θα ξημερώνει.
Είπε κανείς πως στην ευτυχία δεν δακρύζεις.
Συνήθως μένουν μισές οι ευτυχίες γιατί κάτι φεύγει ή κάτι, πάντα, κάποιος κλέβει…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ μου....
καποιες φορες απ΄τα δαχτυλα φευγουν - ξεφεύγουν θησαυροι...
γιατι ετσι αποφασισαν,
εκεινοι ή καποιοι άλλοι...
κάποιες φορες πάλι....
θησαυροι που αργα στην "χουφτα" μας ήρθαν...πρεπει να φυγουν
Κωνσταντινε...
τα διαφανα κρινα σου με συγκλώνισαν
τα΄πήρα μαζι μου για συντροφια στην νύχτα μου
φιλι σου στελνω..... αντοχης
Σε βλέπω ξανά.
Αδιόρατο γελάκι τριγύρω.
Ελπίζω και μέσα.
Κι ότι πήρε ο άνεμος, άσε τον άνεμο να το κουβαλάει, όχι εσύ. Το φορτίο το προσωπικό μας, φτάνει και περισσεύει. Καιρός να ξεφορτώσουμε λίγο....
Ξέρεις! Σ' αγαπάω πολύ.
Καλημέρα :)
κ.NIKO ....
όταν σχόλιο λαμβανω απο ποιητες το κόκκινο τα μήλα του προσωπου ζωγραφιζει....
ντρεπομαι η πρωτη λέξη,
δεν το αξίζω η πρωτη σκεψη....
κ.Νικο....
Ευχαριστω....
φιλι.....ταπεινο
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ μου...
το ξερω....
δεν σου μιλησα σημερα...
ειμαι ..κάπως
να σε φορτωσω καρδια μου θέλησα..
ξερεις ε;
σε αγαπαω φωτεινη μου....
ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ....
Βetty μου
αγαπη ειναι...κι ειναι αυτο το "πάντα" που αργα πιστευτο γίνεται....
φιλι....πρωτοφιλο
η υπομονη η μονη τροφη της αγαπης
Betty συμπαντος κόσμου
φιλι...πάλι και πάλι
ψουξ....
καλως τον μου
ειχαμε μιλησει, ισως κι όλα της ψυχης να ειχαμε πει τα λόγια....
ισως κι ορκους να ειχαμε δώσει....
ο χρονος γνωση όμως μας κανει την έξοδο....
ότι στην παλαμη μας "κρατουμε" ελευθερια καποια στιγμη θα ποθησει....
"εμπυρη" γνωση.....
με φιλι.....
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ μου...
(αγαπημενο όνομα) και το γνωρίζεις....
σε ευχαριστω ΄που το adiple άλλαξες...γι εκεινον
Εγω και το ADIPLE αγαπω...
η πρωτη γμωριμιά βλέπεις....
λιγο ακομα στην χουφτα μου την αίσθηση ποθουσα, ποθω, θα ποθω....
λιγο ακομα.....
φιλι φιλω Εσενα και καρδια ακουμπω
ανασα ανασα
στιγμη στιγμη....
σε περιμενω....
MAYA μου....
χαρα εισαι....το γνωρίζεις;
σε ευχαριστω ομορφη...
σε ευχαριστω που ηρθες, ερχεσαι και...
φιλι....αγαπης μνημη
ΧΑΜΟΓΕΛΟ μου
χαμογελο μου, σου εχω πει οτι τις στιγμες μου ζωγραφίζεις και το μαύρο μακρια πετας;
στο εχω;
δεν πειραζει στο ξαναλέω....
ADAEUS...αισιοδοξε μου
φιλι....χαμογελο
φιλι...σε νοιαζομαι
φιλι....ποτηρακι ρακι σηκώνω και στην υγεια σου πινω
φιλι....ολοδικο σου
ΗΛΙΑ MOY.....
τρυφερε μου....
η παρακαταθηκη εκει....
παντα...
η αποθηκη που δυναμη μεσα της εμπορευμα φυλαγμενο εχει...αδειαζει
μα...
έρχονται καποιες γραμμένες φωνες και την ξαναγεμίζουν τρυφερε....
φιλι......αγκαλια να Σε προσεχεις
τρυφερε
ΦΑΒΑ ΜΕ ΚΡΕΜΜΥΔΙ....
Φαβα μου....
θα σου πω μια "σύμπτωση"....
αγαπημενο φαγητο πολυαγαπημενου μου παντα και για πάντα Φίλου- Συντρόφου
η ΦΑΒΑ ΜΕ ΚΡΕΜΜΥΔΙ....
δεν Του το μαγειρεψα ποτε...
μια μόνο φορα....
στα γεννεθλια του αντι για τούρτα...
40 χρονια του γιορτασαμε
Φαβα μου;
γι αυτο ο "αστυνόμος" μου θυμωμένος μαζι μου ακομα ειναι....
φιλι.....καλως μου όρισες ομορφη μικρη
ΗΧΕ μου....
Ηχε μου βυζαντινης κλιμακας συνοδοιπορας θλιψης....
καποτε ειπα....
καποτε ειπες.....
που οι κύκλοι; και πότε κλεινουν;
λεω τώρα...
του ερωτα και του θανατου...
ισως ποτε....
λεω τώρα
κι αν και των ποιητων ο κυκλος ποτε δεν κλεινει....
ερωτας και θανατος κι εκεινοι....
λεω τώρα.....
φιλι....κύκλου που ποτε δεν θα κλεισει
ΑΔΕΛΦΟΥΛΑ;
ψυχή μου....
χαμογελακι τριγυρω...
καποια χαραματια θα βρει όμως...(αρκετα πονηρο ειναι εξ΄άλλου)
και μέσα θα τρυπώσει...
ΕΛΕΝΑ μου....
φιλι....μα ενα τι να κάνει;
βαλσαμο μου..
Πετράδι πολύτιμο όποιο κι αν είναι το μέγεθός του, ή απλά ένας κόκκος άμμου, από τη φύση του άπιαστος, ακράτητος στις χούφτες σου. Και να ‘μενε δηλαδή στις χούφτες σου, αναρωτιέμαι: γιατί, θα υπήρχε λόγος…;
Γιάννη μου...
Ηχω μου.....
ξερεις γιατι....
το γιατι γνωρίζεις....
μα ....
ποιος απ΄τις σκεψεις του να ξεφυγει μπορει;
αυτες τις σκεψεις που.....
το εξοριστο της ψυχης μας δειχνουν...
φιλι.....παντοτινο
Δημοσίευση σχολίου