εσυ...παντα εσυ!

Ποιός ο χρόνος σου?
Ποιός ο χρόνος σου στο μυαλό μου?
Μέρες τώρα το ταβάνι έχω πίνακα κάνει με τις εναλλακτικές μορφές σου….
Δέκα μέρες ζωγράφιζα το πορτραίτο σου…σε μια τεράστια παλέτα…εσύ μόνη ζωγραφιά με όλες τις μορφές της….

Αναρωτιέμαι….
Ζω στο παρόν?
Οι μέρες κυλούν κοινές ( πόρνες δοσμένες άσκοπα) και κενές (άδεια δοχεία νυχτός)…
Το έγραψα σε έναν φίλο….
Αναρωτιέμαι
Πότε καινές άραγε θα γίνουν? ….
Το φως του καλοκαιριού με γεωμετρική άνοδο σκοτάδι μέσα μου γίνεται…

Αναρωτιέμαι…
Φταίει η μήτρα που με γέννησε;
Εσύ που στη ζωή μου ήρθες;
Γιατί η θλίψη ρούχο εσώρουχο ψυχής έχει γίνει?
Που είσαι; Που;
Κρυώνεις;
Πονάς;
Ερωτεύεσαι;
Γελάς;
Άμμος στην παλάμη που τρέχει ανάμεσα στα δάχτυλα να χαθεί στην μάνα άμμο της ,ήσουν….
Αυτό ήσουν….
Χειμώνα ήρθες….
Χειμώνα αφήνεις
Λίγα τα Καλοκαίρια σου κι οι Ανοιξες σου ελάχιστες…
Μα εσύ το είχες πει….
Απ την αρχή….

«Το θέμα είναι, όταν μας μένουν στις χούφτες μας κάθε φορά μετά, τα φλούδια και τα κουκούτσια; »

κι εγω σε βάφτισα "κεράσι" μου….

που το κουκούτσι του δεν πετω….
Κερασι μου….
Ποσο δικιο ειχες…..

Καλη σου νυχτα…..

κερασι ( ανθρώπων άλλων)