κυβερνήτης του τίποτα, το εγώ μου... Δ.Β

ΘΛΙΨΗ

Δεν ήξερα πως ήμουν ικανός
Με το κλάμα να χαλάσω μιαν ευαισθησία.
Πως μπόρεσα να εθίσω στην προδοσία
Το πάθος που εμπιστεύτηκε
Την ανθρώπινη ρέουσα ενέργειά μου

Φανέρωσα τις πιο αθέατες πλευρές
Της ύπαρξης μου.
Σκορπίστηκα στο φως της απώλειας
Εκεί που το σώμα μυσταγωγείτε
Στη φθορά του χρόνου
Και η ψυχή συμβιώνει μαζί
Με δαίμονες κι Αγγέλους.

΄Όνειρα γλυκά μαζί κι εφιάλτες
μια πράξη που εκτυλίσσεται
στην πηγή του εσώτερου πόνου.
Η κραυγή αντηχεί την αγωνία

καθώς η αθέατη ζωή

χάνεται στο βαθύ σκοτάδι του θανάτου.

Να μια! Στέκομαι απτόητος
Στην μεταφυσική αλήθεια
Ακίνητος μπροστά σε αυτό που μου χάρισαν
Λέγοντας μου “ζήσε”.

Τώρα που μπόρεσα
και σκέφτηκα για μια στιγμή.
Τώρα που γνώρισα στο σκόρπισμα
Το πιο ιδανικό κομμάτι της
Με σιγουριά σας λέω
Ότι αυτή, η ζωή μας, είναι ανώφελη,
Γιατί η μόνη αλήθεια της
Είναι μόνο Θάνατος ( Δημήτρης Βαρβαρήγος απο το βιβλίο του : Αδιέξοδοι έρωτες εκδ. Χρ.Δαρδανός)

Μην θυμώσεις και μην λυπηθείς…κανείς δεν πεθαίνει.. απλά φεύγει. Κανείς δεν μας
θανατώνει, απλά επιλέγουμε την έξοδο, ως ελεύθεροι κι ανένταχτοι πολιορκημένοι.

Ακόμα και στον έρωτα, μα κι απ τον έρωτα. Γι αυτό σου λέω…

Μην λυπηθείς….Μην πενθήσεις ...

Γιατί την ελευθερία μου θα έχω επιλέξει….

Επειδή η ζωή είναι άσκοπη,κι επειδή το μόνο σιγουρό της είναι ο θάνατος....