στο χρώμα του βράχου,στα ίχνη της άμμου....

Τις μέρες μου άθροισα και δε σε βρήκα

πουθενά , ποτέ να μου κρατείς το χέρι

στη βουή των γκρεμών και των άστρων τον κυκεώνα μου!

Τις μέρες μου άθροισα και δεν σε βρηκα

και τα όπλα ζώστηκα και μόνη βγήκα

στη βουή των γκρεμών και στων άστρων τον κυκεώνα μου Ο.Ε

Η μοναξιά είναι απο πέτρα. Σμιλεύουν πάνω της οι χρόνοι αγάλματα, που το καθένα έχει ονοματεπώνυμο, έχουν και μνήμη (την μνήμη μας)...Είναι οι απολιθωμένοι έρωτες μας, είναι οι αγαπημένοι μας που έφυγαν νωρίς κι αφησαν το άγαλμα τους, αποτύπωμα στην πέτρα της μοναξιάς μας, είναι τα πέτρινα χρόνια του παρόντος και του μέλλοντος μας. Ειναι η μοναξιά μας κι η γνώση της.